Camperco
2015 Spanje december
Overwinteren Spanje 2015/2016
En zo denderen we fietsend, luierend en genietend van de milde temperaturen en de zonnige dagen hier in Spanje, de laatste maand van het jaar in. December alweer. Een maand met herinneringen aan hen die er niet meer zijn, maar ook weer een maand met nieuwe ontmoetingen en nieuwe streken om te verkennen.
We proberen dagelijks in ieder geval een fietstochtje te maken, en voorlopig is dat deze maand nog elke dag gelukt. Maar ja, we zitten pas op 2 december. En vandaag kregen we weer een telefoontje van de makelaar, dat op 5 december weer een bezichtiging van ons huis staat gepland. Wat dat betreft trekt ook voor ons de huizenmarkt wel enigszins aan, want het is een (te)lange tijd (te) stil geweest. Wel veel kijker op Funda volgens de statistieken. Want ja, wij zijn dan wel aan het reizen maar de info via internet blijven we volgen.
Vandaag kwam een Nederlands stel langs. Er wordt hier op de camping een kerstmarkt georganiseerd met o.a. een loterij. Hiervoor wordt gevraagd om een bijdrage te leveren welke als prijsje bij de loterij wordt verloot. De uiteindelijke opbrengst gaat naar zeg maar de voedselbank van Benicassim. Een goed doel dus. Uiteraard hebben we wat artikelen gegeven en meteen wat lootjes gekocht. We zijn benieuwd wat het gaat worden a.s. zaterdag met deze kerstmarkt.
Vandaag op de fiets naar Castellón de la Plana. We kozen voor het fietspad langs de kust en daarna langs de Avenida del Mar direct het centrum in. Bij de Placa Mayor was een fietsenstalling en dan sta je meteen tussen de indrukwekkende oude gebouwen zoals het Ayuntamiento (gemeentehuis), Mercado Central en de Cathedral de Santa Maria. In de niet zo spectaculaire markthal was het op de visafdeling heel druk. Veel verse vis en veel klanten. Ja, de Spanjaarden zijn echte visliefhebbers. Wij kochten hier een heerlijke Coca de Vendura con Tun ofwel een hartige taart met groente en tonijn die we buiten in het zonnetje hebben opgepeuzeld. Op de plattegrond die wij eerst bij de toerist info hadden gehaald, zagen we ook nog een groot park en een Plaza de Tores. Door smalle winkelstraatjes zijn we daarheen gelopen. Nou het park was mooi en groot maar de Plaza was geheel ingebouwd dus daar was weinig van te zien. Het centrum van de stad was begin december al aardig in kerstsferen gebracht.
Sinterklaas vandaag. Slechts wat facebookberichten hierover en even contact met de kinderen, en dat is sintnieklaas (Toon Hermans) voor ons dit jaar. De camping stroomt vol met Spaanse weekendgasten. Een lang weekend a.g.v. nationale feestdagen. Zowel de 6e (zondag) als de 8e (dinsdag) is het een Nationale feestdag. Zondag de Dia de la Constitution, ofwel de Dag van de Grondwet (sinds 6 december 1978) en dinsdag de Inmaculada Concepció, ofwel Maria Onbevlekte Ontvangenis. Ze vieren dan meteen Moederdag. Slim hoor.
Wij beperken ons vandaag tot de was, boodschappen en een praatje met de Engelse buren die vandaag een begin maken met de kerstversieringen rondom hun camper. We zijn benieuwd.
Op zondag hebben we “ge-skyped” met de(klein) kinderen. E n die, de kleintjes dus, snappen er niet zoveel van dat O&O plots in beeld verschijnen. Maar goed ze kwamen in ieder geval stuiterend in beeld na de Sinterklaas verwennerij. En we merken goed dat er veel Spaanse campinggasten zijn. Rokende barbecues, al of niet in de fik gestoken met behulp van een föhn, want ja, je moet anders wel errug lang wachten, heerlijke geuren van de gegrilde vlees- en vissoorten. Als je ziet wat er allemaal uit de caravan wordt gesleept. Onvoorstelbaar soms.
De maandag begon zonnig, maar in de loop van de middag kreeg de bewolking de overhand en op de dinsdag vertrokken veel Spanjaarden weer naar huis na hun lange weekend verlof. In de loop van de middag hebben wij onze spulletjes weer ingepakt.
Woensdag de 9e, na 15 dagen camping weer tijd om te vertrekken. We nemen afscheid van de Engelse buren, wensen hen een fijne kerst, en vervolgen onze weg naar het zuiden. We sluiten snel aan op de C340 richting Valencia. Die stad laten we ruim links liggen, nemen een stukje snelweg richting Albacete om bij Alzira deze weg alweer te verlaten. Daarna volgt een toeristische route over de CV50 naar Simat de la Valldigna. Op de (gratis) P stonden een internationaal gezelschap camperaars. (Frans, Noords, Zweeds, Nederlands). We waren met een zonnetje vertrokken, maar onderweg werd het steeds grijzer en hebben we klein beetje motregen gehad. Eenmaal geparkeerd regende het ietsje meer. Maar gelukkig nadat we geluncht en gepuzzeld hadden, konden we ’s middags toch droog het nabijgelegen klooster bezoeken. Het Monestir de Santa Maria de la Valldigna. Een imposant bouwwerk uit 1200. Een paar expositieruimtes binnenin en veel restanten van dit bouwwerk buiten. ’s Avond bleek de gasfles leeg, dus dat wordt morgen een nieuwe kopen.
Vandaag grijs, maar vooral op een P tussen de bergen in, ziet het er somberder uit. We hebben maar een kleine rit voor de boeg en rijden via Tavernes de la Valldigna en de buitenwijk van Gandia naar een nieuwe camperplaats in Daimus. Op deze camperplaats was gisteren de gaswagen langs geweest, dus we moesten even een stukje terug om een nieuwe Spaanse fles te kopen. En voor 12 euro waren we weer voorzien van een volle gasfles. (In Nederland rond de 27 euro). Terug op de camperplaats zochten we een plek en na het inchecken bij de receptie hebben we ons verder op deze plek geïnstalleerd. De rest van de dag is niet noemenswaardig. Nou ja, vandaag was de 2e bezichtiging van ons huis en werden we aan het eind van de middag gebeld door de makelaar. Wordt vervolgd.
We hadden ons gisteren bij binnenkomst meteen aangemeld voor de paella maaltijd op deze vrijdag de 11e december. Vanaf 13.00 uur werd in een grote paella pan de maaltijd voor de gasten bereid. Vlees en kip braden, groenten en paella rijst erbij en voila, de maaltijd. Als voorafje stonden er grote garnalen en oesters op tafel. Dit alles smaakte prima en onder het genot van een aantal glazen sangria werd het een gezellig middag met vele nationaliteiten. Nederlands, Schots, Engels, Zweeds, Duits, Belgisch en Spaans. Aan het eind van de middag zijn we nog even richting kust gewandeld.
Aan het eind van de middag werden we weer gebeld door de makelaar. De kijkers voor onze woning hebben een bod uitgebracht. Na wat heen en weer gebel hebben we ons huis verkocht.
Zaterdag de 12e begon niet goed. Gerda had last van haar linkerbeen en de symptomen leken dezelfde als 16 jaar geleden. Trombose. Om een lang verhaal kort te maken, we reden met de camper na een vergeefse fietstocht naar de gesloten huisartsenpost in Daimus, om 14.00 uur in het ziekenhuis in Gandia. Een grote plaats met een splinternieuw ziekenhuis op 5 kilometer van onze camperplaats. Melden bij de Emercency en dan na inchecken, onderzoeken, bloedafname en een echo, was de diagnose inderdaad trombose. En dit na toch wel heel lang wachten tussen de acties door. Uiteindelijk kreeg Gerda om een uur of negen ’s avonds een injectie (bloedverdunner) en werd ze naar een kamer gereden. Overigens een mooie kamer voor 1 persoon met douche en toilet. Maar goed, Gerda is in goede handen. Iets na tienen reed ik weer de camperplaats op.
Vreemd na jaren weer eens alleen wakker worden. Maar ja, dat kwam (dat wakker worden dus) door een sms’je van Gerda die gelukkig ook goed had geslapen. En nadat ik een lijstje had afgewerkt met spulletjes om mee te nemen, ging ik op de fiets naar het ziekenhuis. Ja ja, ik had niet alleen het lijstje afgewerkt, maar ook de spulletjes ingepakt en meegenomen. Dwars door de sinaasappelboomgaarden fiets je autovrij van Daimus naar het ziekenhuis dat aan de buitenkant van Gandia ligt. Een kilometer of 5 zo binnendoor. We hebben o.a. een aantal vragen geformuleerd en vertaald in het Spaans zodat Gerda deze morgen aan de arts kan stellen. En dan weer terug naar de camperplaats. Gelukkig heb je het medeleven en de belangstelling van medecamperaars die belangstellend informeren hoe het is.
’s Avonds nog 2 ambulances op de camperplaats voor een Engelse camperaar. Waarschijnlijk met hartproblemen. De man heeft het helaas niet overleefd.
Op maandag werd er bij Gerda weer bloed afgenomen en na het gesprek met de (gelukkig Engels sprekende) arts, en het invullen van wat formulieren konden Gerda en ik weer terug met de camper. Maar eerst even langs een Farmacia. Nou is zo’n TomTom echt heel handig, dus daar kan je makkelijk zo’n Farmacia mee vinden. Bleek dus in het centrum van Gandia, via smalle straatjes vlak naast de Ramblas. Maar goed een beetje toerist loodst de camper ook hier door. We kregen voor 10 dagen medicatie mee (injecties met bloedverdunner) en konden weer terug naar de camper.
Nog even lekker in het zonnetje kunnen zitten. We besloten om de volgende dag naar huis te rijden.
En zo gingen we dus dinsdag de 15e weer op reis, maar nu naar het noorden in plaats van verder zuidelijk. We hadden dit eigenlijk al besloten om terug te gaan, omdat we afgelopen vrijdag in principe akkoord waren gegaan met het bod op ons huis. Eindelijk na 5 jaar is het huis verkocht.
We reden terug naar Palamós en nu over de tolweg. Deze AP7 is een perfecte en rustige weg. Het meeste verkeer maakt gebruik van de vaak parallel gelegen A7 en of de A340. Oké, het kosten tolgeld, maar het rijdt toch wel een stuk rustiger. En met een gemiddelde van rond de 95 kilometer per uur hebben we met de nodige tussenstops een rit van 500 kilometer achter de rug.
De 2e dag van onze terugtocht. In Palamos nog een praatje gemaakt met een camperaar die wij vorig jaar op Km Zero hadden ontmoet. Hij was op weg naar het zuiden en wij op weg naar het noorden. Na getankt te hebben ( 0,939 Euro!!) reden we naar de AP7 en zo Spanje uit. Van de snelweg was bij de grens maar 1 rijstrook beschikbaar vanwege grenscontroles. En dan verder tolweg langs Narbonne, Carcassonne en Toulouse naar Brive la Gaillarde. Onderweg hadden we een lunchstop langs het Canal du Midi. Een groot deel van de Aire Municipal werd in beslag genomen door kermiswagens, maar de 12 camperplaatsen werden netjes voor de camperaars vrijgehouden. De toegangsautomaat was buiten werking, dus dat wordt een gratis overnachting en voor de elektra konden we jetons uit een automaat kopen. Prima geregeld hier.
Donderdag de 17e, vroeg uit de veren dan kunnen op tijd op pad. Helaas, de motor start, maar geen versnelling meer. Wat nou weer?? SOS alarmcentrale gebeld en na 1 uurtje was de depannage wagen er. Op de auto en naar een garage. Om ook nu weer een lang verhaal kort te maken, uiteindelijk is besloten in overleg met SOS dat wij vannacht in een hotel verblijven en dat een auto uit Nederland met vervangend vervoer komt en de camper meeneemt naar de garage in Nederland. Hier in Frankrijk kon men pas volgende week dinsdag met reparatie beginnen. En in het hotel bleek vanavond het restaurant gesloten vanwege een party, maar gelukkig is aan de overkant van de straat wel een restaurant open. We waren daar om kwart over zes, want ja, na een hectische dag heb je wel trek, maar helaas de keuken ging pas om zeven uur open. We hebben lekker gegeten. Overigens complimenten naar de medewerk(st)ers van SOS die wij aan de lijn hebben gehad.
Vrijdag de 18e de volgende etappe richting huis. Op google maps had ik gezien dat de afstand tot Parijs 480 km was, dus als we iets boven Parijs een hotelletje vinden is dat prima. Dat we dwars door Parijs reden, met een gekkenhuis aan verkeer en onverantwoord gedrag van motorrijders die veel te hard langs de file rijdende auto’s rijden, zie we maar als een slechte ervaring. Uiteindelijk vonden we een hotel en konden we na een prima nachtrust op zaterdag weer terug naar huis.
Nawoord; De camper is de maandag na het weekend afgeleverd bij de garage in Hellevoetsluis. Na een paar dagen was de reparatie klaar.
