Camperco
2018 Spanje Jan
2017/2018 Overwinteren Spanje
Het plan om op oudjaarsavond te gaan eten in het restaurant naar de camperplaats ging niet door. Waarom niet? Simpel, het restaurant bleek gesloten. Dus zijn we op nieuwjaardag uit eten geweest.
Een prima voorgerecht, hoofdgerecht en een dessert met een paar glazen wijn viel in de smaak.
Maandag de 2e verlieten we de camperplaats om 16 kilometer verderop de proviand weer eens aan te vullen. Gewoonlijk fietsen we altijd naar een grote super in de buurt, maar vanwege de te nemen hellingen onderweg en de hoeveelheid deden we het deze keer maar met de camper. Nadat we gewinkeld hadden besloten we een rondje door de Sierra de Gabo de Gata te rijden. Door een mooie bergachtige streek reden we naar La Isleta waar we met uitzicht op een mooie baai hebben geluncht.
We stonden nauwelijks of een luid toeterende Spanjaard vroeg de aandacht. Bleek dat hij allemaal fruit in de auto had. Nou meteen proeven en kopen. Het was vers en lekker. Er stonden nog meer campers hier. Overigens mocht je hier niet overnachten met de camper. Terug op de camperplaats zijn we op een andere plek gaan staan vanwege de zon. De camper met de neus naar het zuiden in plaats van andersom. Maar helaas, s ’avonds merkten we dat de automatische schotel de satelliet niet meer kon vinden. Nou morgen maar eens verder onderzoeken.
De volgende dag de dealer gebeld en na wat heen-en-weer gepraat en diverse knopjes op het “satellietkastje” te hebben ingedrukt kregen we weer ontvangst met de schotel. De dag verder luierend en lezend voor de camper in een zonnetje doorgebracht. En de volgende dagen ook.
Vanaf zaterdag de 6e daalt de temperatuur fors. Er komen een aantal dagen aan met weinig zon en slechts 13 graden. Helaas komen de voorspellingen uit. We zien ook ten westen van de camperplaats dat een aantal hoge bergen van de Sierra Albamilla besneeuwd zijn. Er zijn daar een aantal pieken van 1.380 meter. Het berggebied van de Sierra Nevada ligt nog westelijker.
Vanmorgen onze jongste kleinzoon gebeld. Nou die vindt het maar vreemd om opa en oma op de telefoon te zien. Hij was er stil van.
Er komen in de loop van de dag weer eens Nederlandse campers de CP opgereden. De afgelopen dagen waren we de enige Nederlanders en verder veel Duitsers en wat Spanjaarden in het weekend.
Blijkt dat een van de Nederlanders (laten we haar Yvonne noemen) een trouwe volger is van onze reisverslagen. Altijd leuk om te horen en het is nog leuken om ook eens het “gezicht” achter de volger te kennen. De andere camperaars herkenden we van het camperpark in Puntas de Calnegre.
Na een paar dagen rust kunnen we weer eens gaan fietsen. Veiligheidshesjes aan en helmen op want we rijden alleen maar langs redelijk drukke wegen. Vandaag, de 9e, naar het kleine dorpje San Miguel de Cabo de Gata. Vlak bij de camperplaats rijden we via een rotonde over de AL 8201 langs Ruescas. Hier kan je rechtdoor naar Almeria, maar wij nemen de AL 3115 richting de zee. Het kleine dorpje lijkt wel uitgestorven. Op de camperplaats hier staan een tiental campers. Niet echt druk.
Het is een beetje vergane glorie hier. Resten van een oude toren en een rommeltje aan oude bootjes. Nadat we in een klein parkje hebben geluncht fietsen we terug. Onderweg maken we eerst een tussenstop bij het grote meer dat hier ligt. Er staan veel flamingo’s in het meer. Op de terugweg hebben we gelukkig voor de wind. In de loop van de middag koelde het aardig af. De middagtemperatuur was een graad of 14 onder een bewolkte hemel. De dag sluiten we af met een gezellig etentje in de El Quincho Braseria hier op het park.
Woensdag de 10e zwaaien we de Nederlandse camperaars uit. Ieder gaat zo weer zijn eigen weg. Lekker zwerven door Spanje. We bleven nog 1 dag en vertrokken de 11e naar Almeria, slechts 33 kilometer verderop. We zijn vorig jaar langs Almeria gereden, maar nu willen we de plaats gaan bezoeken. We rijden naar een grote P bij de haven. Hier liggen een aantal veerboten van Trasmediterranea. Deze varen onder meer naar Marokko. Nadat we hebben geluncht wandelen we naar de oude stad van Almeria. Vanaf de P loop je in een paar minuten naar een grote Ramblas. Bij het Museo de Arte de Paseo de Almeria op (een grote winkelstraat). In het oude centrum vindt je op de Plaza de la Constitucion het Ayuntamiento (gemeentehuis). Helaas stond dit in de steigers. Daarna was het door een wirwar van smalle straatjes nog een kleine wandeling naar de grote Kathedraal.
Op een terras aan de rand van een prachtig park hebben we nog een verfrissing gedronken.
Terug bij de camper hebben we in de loop van de avond nog kunnen genieten van de binnenkomende en uitvarende veerboten die vlak langs de parkeerplaats varen.
De vrijdag gebruiken we voor een flinke wandeling (nou ja valt mee hoor) naar het Conjunto Monumental de la Alcazaba de Almeria. Smalle straatjes door en daarna via trappen naar het in de 10e eeuw gebouwde monumentale fort. De portier wilde weten uit welk land we kwamen en bromde verder dat het “free ticket” was. Een groot deel is fraai gerestaureerd. Vanaf dit bouwwerk heb je een panoramisch uitzicht over de stad met een diversiteit aan verschillende daken . Maar ook het zicht op de haven en de veerboten is mooi. En verderop de kustlijn in het noorden naar Gabo de Gata. Nadat we het b bouwwerk hebben bekeken, wandelen we naar de Plaza de la Catedral, waar we eerst een terrasje pakken voor wat Tapas en een drankje, want ja, een fort bekijken maakt dorstig en hongerig. Nadat de inwendige mens is verzorg, wandelen we naar de ingang van de Catedral.
Daar kregen we een audio toer voor een bezoek. Ja, in het Nederlands. Hier moesten we wel entree betalen, maar wel kregen we pensionada korting. De kathedraal van Almeria (Catedral de la Encarnicion de Almeria) is de zitplaats van het bisdom Almeria is een parel uit het rijke katholieke verleden. Vol pracht en praal en een heel verhaal bij iedere plek in het gebouw.
Na een vermoeiende dag (veel gelopen) kwamen we aan het eind van de middag weer bij ons huis.
Na Almeria reden we naar Almerimar. Ook nu een ritje van slechts 43 kilometer. We werden hartelijk verwelkomd door Pedro die ons nog herkende van vorig jaar. Altijd leuk. We zochten een mooi plekje op de ruime CP. Fietsen uit de camper en wij op de fiets naar het dorp voor ver brood en wat kleine boodschappen.
In Almerimar kan je mooi rond de diverse jachthavens fietsen. Op 1 plek aan de haven is ook een camperplaats. Fraai gelegen, maar de campers staan wel dicht op elkaar. Aan de ene kant zicht op de haven met vele jachtjes en aan de andere kant zicht op zee. Nadeel is wel dat het nogal eens wilt stormen in deze omgeving en bij wind over zee sta je daar flink te schudden. Verderop is ook nog een camperplaats langs de haven. We hebben in de omgeving gefietst en ook naar Balerma. Vanaf de camperplaats ga je richting zee en daar is een mooi fietspad naar de havens en de andere kant op naar Balerma. Maar ja, mooie fietspaden in Spanje houden plotseling op en dan moet je langs de weg. Langs Los Banos de Guardias Viejas, een mooie naam voor een plaatjes van niks, gaat de weg langs een oud kasteel naar het plaatsje Balerma.
De 19e onze jarige schoonzus gebeld en gefeliciteerd met haar verjaardag.
Na 1 dag met regen in de morgen en 1 dag met zon en zeemist, fietsen we op zondag de 21e weer richting Balerma en het verderop gelegen dorpje Balanegra waar we op de boulevard genieten van het mooie weer en de langs flanerende Spanjaarden.
We hebben ruim 1 week bij Pedro op de camperplaats gestaan, nemen afscheid en vertrekken onder een stralend zonnetje verder naar het westen. We volgen de N340 a een mooie kustweg. Iets voorbij Adra vullen we de proviand weer aan. Met fraaie uitzichten over de zee en soms redelijk scherpe bochten vervolgen we onze weg. We passeren La Rabita, Castillo de Banos, Castell de Ferro en Calahonda. Tot aan Motril rijden we ten zuiden van de Sierra Nevada. Vlak voor Motril besluiten we de rest van de tocht te vervolgen over de snelweg de A7. We hebben even genoeg kustweg gezien en kiezen nu voor een beetje opschieten. We passeren de grens van de Provincie Granada. Dit is nog steeds onderdeel van Andalusië.
We verlaten de A7 bij Nerja en gaan naar een camperplaats/camping die iets voorbij Nerja ligt aan de N340. De locatie is een boomgaard waar we eerst kijkje, of eer wel plaats is. We treffen het en kunnen nog kiezen uit 2 plekken. Deze lokatie is nogal in trek bij veel Engelse camperaars die hier de hele winter verblijven. In de loop van de middag wandelen we nog naar het strand waar we op een terras met uitzicht op zee genieten van een glaasje fris.
23 januari vandaag. We lijken wel lui, want we gaan vandaag op de fiets naar Nerja. Langs het strand is het nog geen 2 kilometer. Eenmaal aangekomen belanden we, nadat we eerst een droge rivierbedding zijn overgestoken om in het stadje te komen, op een fraai wandelpad langs de zee. Eerst wat foto’s gemaakt en daarna door een aantal smalle winkelstraatjes op zoek naar een plek om de fietsen te stallen. Nou die is er niet, maar in Spanje hebben ze aan de kant van de weg wel parkeerplekken voor motoren en scooters. Daar passen die 2 Hollandse fietsen ook wel bij.
Daarna lopen we naar “Het Balkon van Europa” zoals hier het uitzicht over de zee heet. Mooi zonnig weer, maar we zagen de zeemist al opkomen. Dat was een beetje jammer. Maar ja, zeemist komt snel en is ook snel weer weg. En dat een paar keer achter elkaar. We wandelen nog wat verder door smalle straatjes met kleurrijke geveltjes en belanden in de tuin van een restaurant. Een dagmenu kost hier slechts 9.90 euro, met een ruime keuze uit voor- en hoofdgerecht en het dessert. Een lekker glaasje wijn erbij maakt het middagmaal weer compleet.
Op de terugweg reden we vanuit het stadje weer richting de zee en onze camperstandplaats.
Na de zeemist van gisteren, begon de dag vandaag bewolkt, maar dat weerhield ons niet om de fiets te pakken en weer naar Nerja te rijden. Weer naar het centrum op zoek naar een paar slippers. Gezocht en gevonden. De zon was intussen ook weer gaan schijnen. Na een kleine wandeling en een lichte lunch reden we naar de Playa Burriana ten noorden van Nerja. Om hier te komen duik je wel via een helling van 14% naar zeeniveau. Terug even lopend want ja fietsend is dat iets te veel.
Na 3 nachten in de boomgaard vervolgen wij onze weg weer. Nou loopt die te volgen weg, de N 340A, vlak langs de overnachtingsplaats, dus die is snel gevonden. En vandaag rijden we alleen maar de N340A, het vervolg van de fraaie kustweg zoals we die hebben gehad. Alleen dit stuk is veel vlakker. We laten de bergen een beetje links liggen en toeren richting Torre de Benagalbon. En ja hoor, voor de 1e keer tijdens deze reis was er een geheel bezette volle camperplaats. Nou is dat niet echt een probleem, dus reden we door naar het camperpark Area Malaga Beach. Deze plek beschikt over 100 plaatsen dus er zal allicht een plekje voor ons zijn.
En inderdaad plek zat. Het inchecken duurde echter nogal lang. Ze hadden hier net een nieuw computersysteem in gebruik genomen waardoor de invoer nogal een tijdrovende bezigheid bleek. En ja, eerst aan bureau 1 de incheck procedure aan bureau 2 informatie over de plek, de omgeving, de busverbinding met Malaga en meer van dit soort nuttige weetjes.
Mooi als je met z’n 2’en bent. Frans aan bureau 1 om met de Spaanse Francesco in te checken en Gerda aan bureau 2 waar Don Juan even in zijn beste Engels de Mujer uit Los Paises Bajos voorlichting gaf. (Voor de niet Spanjaarden onder de lezers; Mujer = Vrouw en dat andere is Nederland)
Vrijdag de 26e zijn we in de middag op de fiets gestapt. Vanaf de camperplaats is een hek richting strand en daar loopt een fietspad. Wij linksaf richting Rincon de la Victoria. Door een aantal tunnels rijden we langs de kustlijn naar Torre de Benagalbon. Deels over een fietspad en deels op een verhard gedeelte langs het strand en parallel aan de boulevard. We hebben de beweging voor vandaag weer gehad.
Op zaterdag de 27e hebben we video gebeld met kleindochter Esmee. Ook alweer 4 jaar. Om kwart voor twaalf liepen we naar de dichtstbijzijnde bushalte in Rincon. Met buslijn 160 zit je binnen 20 minuten aan de haven in Malaga en vlakbij het centrum. Het was druk in de bus. Bij het busstation stapten we uit, staken de straat over en gingen eerst bij de Toeristen informatie een plattegrond van de stad halen. Een kleine uitvoering hadden we al bij de incheck procedure op de CP gehad, maar deze kaart gaf wat meer beschrijving over de bezienswaardigheden.
Door een brede maar drukke winkelstraat kwamen we op de Plaza de la Constitucion, hebben een aantal musea bekeken en 1 van de vele kerken bezocht, voordat we op een terrasje neer streken voor een hapje. Dit is vlakbij een oud Romeins theater.
Na de lunch en een verdere wandeling door de straatjes, staken we het grote park over richting de haven. Ook daar was het druk. Want ja, eten en flaneren, hoort zo bij dit land. Aan het eind van de middag stapten we zoals dat heet moe maar voldaan weer in de bus.
En dus doen we op de zondag niks. Beetje met de laptop spelen, internetten, puzzelen. Overigens is her vandaag een grijze dag. En dat heeft niet te maken met alle camperaars zo om ons heen, maar meer met de vele wolken. Er is dit weekend sprake van een DANA ofwel Gota Fria met windstoten van 70 tot 100 km per uur. Nou dat hebben ze gemerkt in de stad Malaga. Veel omgewaaide bomen, tafels en stoelen van terrassen en een onrustige zee met hoge golven.
De Gota Fria, ofwel koude druppel, is een weersverschijnsel dat zich voordoet als de nog warme en vochtige Middellandse Zeelucht vanuit het oosten botst met de reeds afkoelende Atlantische Oceaanlucht vanuit het westen. (bron; Wikipedia)
Wij hebben wel regen gehad. Maar vooral veel wind en een onstuimige zee.
Maandag de 29e zien we de beelden van veel ravage in Malaga. Op de camperplaats zijn slechts een aantal vlaggen kapot gewaaid. In de loop van de middag zijn we ondanks de harde wind toch even op de fiets gestapt om langs de kust naar de supermarkt in Victoria de rijden. Het was goed te doen.
En ja fietsen en nuttig bezig zijn. Dat kan hoor. Even op de fiets naar de Lavenderia (wasserij) in het dorpje. Vandaag gebracht, morgen weer keurig netjes gewassen en opgevouwen terug. En nu is het morgen, tjonge wat gaat de tijd snel, dus wij weer op de fiets de was ophalen.
In de loop van de middag gaan we weer over het fietspad richting Rincon de la Victoria. Door het slechte weer van de afgelopen dagen hebben we nog steeds een onstuimige zee. Vanaf de Punta el Cantal heb je een mooi zicht op de golven en de rotskust. Het is vandaag de laatste dag van januari. Tjonge alweer 1 maand voorbij.
