Camperco
2018 Spanje & Portugal november
2018/2019 Overwinteren
Spanje en Portugal
Na een paar dagen slecht weer is het vandaag, 1 november, eindelijk weer zonnig en droog. We gaan vandaag met de bus naar Coimbra. De bushalte is bij de ingang van de camping, dus dat is wel makkelijk. Rond 12.00 uur zijn we in het centrum van de stad. We lopen door een drukke straat naar een van de vele kerken die we ook van binnen bekijken. Daarna gaan we door een wirwar van kleine steile straatjes bergop richting de universiteitsgebouwen. Bij het Museum Nacional genieten we na de inspanning van een glaasje fris. Vanaf het terras hebben we een mooi uitzicht, Dan gaan we nog iets hogerop naar universiteitsbibliotheek. Rondom een groot plein zijn fraaie gebouwen. We bezoeken de bibliotheek niet. Ook hier schieten we een paar fraaie plaatjes, waarna we naar beneden afdalen. Uiteindelijk komen we op “straatniveau” langs de rivier terecht waar we eerst een terras opzoeken voor de lunch. We hebben genoeg gelopen en het belangrijkste gezien in deze stad en besluiten de bus van 16.00 uur terug te nemen.
Nou mooi niet. De bus vanmorgen was bijna 10 minuten later dan aangegeven, maar de bus terug was ook te laat. Nou is dat niet zo erg, maar die oen van een chauffeur rijdt zomaar de halte voorbij.
Mooie service!! We hadden geen zin om een uur te wachten en hebben toen een taxi genomen terug naar de camping
Het weer is bepalend voor onze route van vandaag. Het is hier en in de buurt nog steeds regenachtig. We besluiten daarom verder naar het zuiden te trekken. De plannen voor een bezoek aan Porto en Lissabon laten we schieten. We verlaten de camping en rijden fors bergop naar de A13, een vrij nieuwe weg van Coimbra naar Tomar, waar we verderop aansluiten op de A1 richting Lissabon. Bij Santarem verlaten we deze route om boodschappen te doen. Aansluitend verlaten we Santarem weer via de A 13, die hiervandaan naar het zuiden gaat. We laten Lissabon en Setúbal rechts liggen en rijden naar Alcáres do Sal, waar we aan de rivier de Sado een mooie gratis parkeerplaats vinden. Na iets meer dan 300 kilometer strekken we de benen, lopen langs de rivier naar het dorpje aan de overkant en fotograferen de witte huisjes.
Bij het wegrijden van de parkeerplaats zien we nog wel een weiland vol vogels, met onder meer een stuk of vijftien ooievaars. Die komen veel voor in het gebied hier. Oei, wat een slechte weg krijgen we vandaag onder de banden door. Rammel, rammel en nog eens rammel. Ja, binnendoor naar de kust, maar het 1e stuk is gewoon slecht. Voorbij Grandola gaan we naar de IC33 richting Cabo de Sines, waar we een eerste blik krijgen op de kuststrook en de Atlantische Oceaan. Na nog een stukje smalle 2 baans weg komen we Camping Villa Parque Zambujeira in Zambujeira de Mar. We kunnen lekker buiten in het zonnetje lunchen en in de middag een paar wasjes gedraaid.
Zondag 4 november.
Vandaag een bewolkte dag met een temperatuur van rond de 18 graden. In de middag wandelen we naar het dorpje aan de oceaan.
Een mooi wit dorpje, met klein kerkje en uitzicht op het water. Een paar surfers proberen de beste golf te vinden om richting het strand te komen. Het valt niet mee. We maken een paar foto’s met de telefoon. Naar verwachting is het morgen zonnig, dan kunnen we beter plaatjes schieten.
En eindelijk daar is tie dan de zon. Zoals de weersverwachting al aangaf. We hebben trouwend de laatste week toch wel erg veel naar de weersverwachting moeten kijken om een beetje te plannen waar we heen gaan (Nou naar de zon uiteindelijk). Maar goed vandaag zonnig, een graadje of 18 dus mooi wandelweer om de beloofde plaatsjes te schieten. Nou die zijn gelukt hoor.
We laten de westkust hier voor wat het is en gaan naar de Algarve. Over de N120 naar Lagos en dan de N125 naar het oosten langs de zuidkust van Portugal. Mooie witte dorpjes, nadat we het heuvelachtige gebied achter ons hebben gelaten. We zien weer veel ooievaars onderweg. In Portimão gaan we naar de Lidl. En wat zien we hier, een aparte parking voor campers op de P van de Lidl. Dan rijden we door naar Vale de Parra, waar een kleine camperplaats helaas vol bleek. Dus wij door naar Albufeira waar een aantal camperplaatsen zijn met veel plekken. We vinden een mooie plek op het Algarve Motorhome Park Falésia. In het zonnetje kunnen we lunchen. Achteraf is het niet zo erg dat de cp in Vale vol was. Op de plek in het Algarve Motorhome Park zijn de plaatsen veel ruimer en dat voor hetzelfde geld. (9 euro inclusief stroom)
Hier blijven we wel even. Vanuit deze plek kunnen we met de bus Albufeira bezoeken, we zitten dicht bij het strand en er is redelijk te fietsen. We gaan dat allemaal beleven.
Eerst even het TV “probleem” oplossen. Het is bekend dat in het zuiden het vinden van de satelliet moeilijk is. De LNB kop die aan de schotel zit moet gedraaid worden. Nou met wat hulp is dit gelukt en hebben we weer alle zenders.
Behalve dat we van de zon genieten, maken we een wandeling naar het strand dat achter de camperplaats ligt. (Of is het voor??) In ieder geval iets van 400 meter lopen en je bent er. Dan nog een grote trap af en voila, rode rotsen, blauwe hemel en heel veel water.
Na een paar dagen rust, tjonge wat waren we daar aan toe(hi hi hi), en een fikse regenbui afgelopen nacht, is het de hoogste tijd om de fietsen eens van “stal” te halen. Nou wordt een fiets weleens een “stalen ros” genoemd, dus die kan van stal denk ik. Na de lunch fietsen we naar het oosten en komen na een paar kilometer over asfalt, maar ook een stuk hard zandpad inclusief de nodige kuilen. Na een kilometer of 5 komen we bij Vilamoura. Een stad met mooie jachthavens, gezellige terrasjes en zo te zien heel veel Engelsen als we kijken naar de namen van de verschillende pubs hier. Het is even zoeken, maar daarna rijden we naar een lange boulevard van Quarteira. Hier genieten we op een bankje van het uitzicht op de zee en de langs wandelende mensen. Als we eer terug willen fietsen, krijgen we de opmerking ”kijk Stella fietsen” dat moeten Nederlanders zijn. En zo sta je weer gezellig te kletsen met een paar overwinterende landgenoten die hier in een appartement verblijven.
Uiteindelijk vervolgen we onze weg terug, en nadat we zijn opgehouden door een herder met kudde schapen en hond, die de weg moesten oversteken, komen we terug op de camperplek. En daar worden we aangesproken door een Nederlands stel. Hé dat zijn Frans en Gerda horen wij. Nou na even doorpraten bleek dat we elkaar in 2011 hadden gesproken op een camperplaats in België. Maar ze volgden ons via de website. Altijd leuk om te horen.
En zo staan we vandaag, dinsdag de 13e, om half elf bij de bushalte voor een dagje Albufeira. Stopt eerst nog een taxi die graag mensen mee wil nemen naar Albufeira voor dezelfde prijs als de bus. Ja ja, klanten van anderen inpikken! Nou dat doen we niet hoor, we gaan lekker met de bus. En na zo’n 20 minuten worden we gedropt en lopen naar het oude centrum van Albufeira. Deze stad is heuvelachtig en als we na een kleine 10 minuten lopen richting strand aankomen bij een groot plein met uitzicht over de zee, moeten we nog 2 roltrappen naar beneden om uiteindelijk in de oude stad te komen. Eerst landen we op een terras bij een pasteleria voor een lekker kopje koffie met taart. Daarna scoren we bij de eerste de beste Chinese bazar een nieuwe pet en een rugzakje. Tjonge wat kunnen die Chinese verkopers toch vrolijk kijken als er een klant binnen komt. NIET DUS!!
We genieten van de smalle straatjes met heel veel souvenirwinkel, restaurantjes en andere kleine shops. We merken ook hier dat veel tentjes Engels georiënteerd zijn. Ook hier pubs en restaurants met Engelse namen en uiteraard veel Engelsen op de terrassen die al of niet met een groot glas bier genieten van hun typische Engelse ontbijt. Witte bonen in tomatensaus, toast en spiegelei. Ook al is het al over twaalven, eerst ontbijten.
Iets na 13.00 uur schuiven wij ook op een terras voor een warme lunch. Piri-piri kip voor Frans en Bakelou (kabeljauw dus) voor Gerda. Lekker glaasje wijn erbij. Wij genieten wel.
Nadat we nog wat hebben gewandeld en van het uitzicht hebben genoten, zoeken we de bushalte, vinden die, en hebben nog een aangenaam gesprek met een Engels stel. Ach ja, je doet overal wel kontakten op. Na aankomt bij de camper kunnen we nog lekker buiten in het zonnetje zitten.
Een nieuwe dag een nieuwe fietsroute. Vanaf de camperplaats gaan we linksaf en na ongeveer 1 kilometer rechts het “veld” in. Deze weg slingert zich door de landerijen ten noorden van Falésia en komt uit op de M126 een wat drukkere weg. Met een grote boog rijden we dan ten noorden van Vilamoura door mooi aangelegde buitenwijken met grote villa’s en zowaar hier en daar een fietspad. We zien hier ook onze eerste hop, een fraaie vogel met kuif in een van de parken onderweg. Uiteindelijk rijden we Vilamoura binnen en belanden op een van de vele terrasjes aan de haven. Zoals al eerder gemeld, zijn hier veel Engelse pubs. We zitten nu bij The Old Navy, een bruine kroeg annex restaurant met wat Engelse bezoekers en vooral veel Engelse jaren 60 muziek. Vanaf het terras hebben we een mooi uitzicht op de langs flanerende toeristen en de vele jachten in de haven.
De avond van de 17e november, de intocht van de Sint en zijn Zwarte Pieten in Nederland, begon het flink te waaien. Windstoten tot over de 70 kilometer per uur en flinke regenbuien. Op de weerradar hadden we al gezien dat er slecht weer op komst was, maar de verwachtte hagelbuien en het onweer bleef achterwege. En de volgende morgen was het wel bewolkt, maar de zon scheen in ieder geval weer.
De laatste dag op deze camperplaats. Nog even een wasje en dan op de fiets over het zandpad met kuilen via Vilamoura naar Quarteira en dan naar het einde van de boulevard met uitzicht op de golven die hier het strand op rollen. We lunchen in een Portugees restaurant. Een mooi zonnige dag komt helaas ten einde. Donkere wolken vanuit het westen. We komen nog droog, zetten de fietsen in de camper. Gerda is net op tijd om de was binnen te halen, want ja, de bui barst nu echt los
Dinsdag de 20e november. Nadat we een aantal bekenden hadden gegroet , laten we Falésia achter ons en rijden via Quarteira, waar we onze voorraad levensmiddelen aanvullen, binnendoor richting Faro. In het stadje Montenegro is een nieuw camperpark waar we onze camper stallen. We krijgen van de uiterst vriendelijke eigenaar van het park een tweetal fietsroutes mee. Een voor een bezoek aan Faro en de ander voor een rit naar het Nationale parkje dat ten oosten van het vliegveld van Faro ligt. We hopen op mooi weer. Overigens vandaag slechts 39 kilometer gereden.
En zo rijden we op woensdag richting het Parque Natural Ria Formosa ten zuiden van de camperplaats. De meegekregen fietsroute is duidelijk en al snel zijn we ten westen van het vliegveld en het begin van het Parque. Dit is een uitgestrekt gebied met veel water en daardoor ook heel veel vogels. Via een lange houten brug komen we bij het “eiland ”dat hier ten zuiden van Faro ligt. Een smalle strook met veel kleine huisjes en een paar restaurantjes. We hebben daarvandaan een mooi uitzicht op het vliegveld, de stad en de bergen op de achtergrond. Onder een stralend zonnetje lunchen we met uitzicht op het “binnenmeer”. Hier liggen veel kleine bootjes.
We raken een klein beetje gewend aan het weer. En gelukkig zijn er de diverse weer apps zodat je van tevoren al weet hoe het weer zich een beetje ontwikkeld. Dus ff niet fietsen vandaag. Tijd om de website en de foto’s bij te werken.
En zo is het na een druilerige dag weer een zonnige dag. Echt lekker. Blauwe lucht, mooie witte wolken in de verte. Een uitgelezen fietsdag. We gaan vandaag over de Rute Quinta Do Lago naar het westelijke deel van het natuurgebied. Hier komen we in het deel van de Salinas (zoutpannen). Er wordt hier zout gewonnen. Een kleine berg rest nog van wat hier heeft gelegen. De zoutpannen zelf zien er nu verwaarloosd uit. We stoppen onderweg regelmatig voor een fotomomentje. Dan horen we geklepper van ooievaars, en zien in een bomenpartij in de verte een hele kolonie met nesten in de bomen. Een leuk gezicht de af en aan vliegende vogels. Nadat we gekeerd zijn vanwege 2 vervaarlijk blaffende grote honden, rijden we over een smal pand tussen het water door richting de San Lorenzo Golf Course. Langs de golfbaan en het water kunnen we naar een lange houten brug fietsen naar Quinta do Lago, een restaurant op de punt van het Ilha de Faro. We lunchen daar op het strand en hebben een mooi zicht op de rode rotsen bij Falésia waar we een paar dagen geleden hebben gestaan. Vanwege het opkomende water kunnen we niet terug langs de golfbaan. We rijden er met een grote boog omheen en genieten van de vele prachtige en soms kasteelachtige huizen die hier rondom de golfbaan staan. Uiteindelijk komen we weer bij de lange smalle weg over het dijkje tussen de meren.
Zo wij hebben de nodige kilometers weer gefietst. Lekker buiten in het zonnetje.
Na een rustig weekeinde rijden we op maandagmorgen naar Faro en parkeren daar de camper op de P aan de Largo de Sao Francisco. Dit is een gratis P waar je ook mag overnachten. Een of andere “vrolijke” zwerver stond al in de verte te zwaaien waar we heen konden. Alsof we dat zelf niet weten. Ze doen zich voor als parkeerwachter, maar ja, als je daar dan staat te zwaaien met 1 hand en in de andere een biertje, hoe geloofwaardig ben je dan. Overigens waren we al gewaarschuwd voor dit soort figuren. Hij wilde nog geld hebben ook. Nou mooi niet. We liepen Faro in. Het stelde niet zo veel voor. We slenterden door en kleine smalle winkelstraatjes, dronken koffie in een restaurantje aan de haven en gingen terug naar de camper. De richting was naar Olhao, waar we vlak voor dit stadje bij een grote super onze voorraad hebben aangevuld. Daarna verder over de N125 naar Tavira. Ook deze N125 vinden we een slechte weg. We melden ons bij de receptie van het Parque de Campismo da PSP. Dit park is eigendom van ded Nationale politie van Portugal. In de zomermaanden kunnen agenten en hun familie hier gratis verblijven. Vandaar ook dat dit park van 1 mei tot 1 oktober is gesloten voor passanten.
Dinsdag de 27e bezoeken we Tavira. We fietsen langs een rotonde, dan een lange weg naar een splitsing, die we missen, de splitsing dan, en komen aan de rivier de Gilao. We rijden dan langs de rivier naar de Ponte Romana een historische brug. Aan de overkant van de rivier, bij een soort van tribune, parkeren we de fietsen. We wandelen door de winkelstraat en beklimmen de trappen naar het kasteel. Nou ja kasteel, een hoop oude stenen. Het was niet veel bijzonders.
Het is tegen lunchtijd en we bezoeken nog even het winkelcentrum in de Mercado. Dit gebouw waren ze aan het opknappen en er waren nog slechts een paar winkels open. We open is het restaurant Marisqueria Praca Velha ofwel het visrestaurant aan het oude stadsplein. Zowel binnen als buiten op het zonnige terras was plaats zat. We hebben daar lekker gegeten. Nadat we nog een rondje hebben gewandeld, en op een bankje aan de rivier van het uitzicht hebben genoten, fietsen we terug naar de Campismo.
En vandaag op de fiets via de hoge brug over de rivier naar Cais das Quatro Aguas. Nou en dat klopt wel, want hier komen een aantal rivieren samen. Er staan hier een paar visrestaurants en verder heb je een mooi panorama op de verschillende vissersboortjes en pleziervaartuigen. Onderweg rijden we langs een aantal zoutpannen en spotten daar mooie vogels. Dan rijden we iets terug naar Tavira en rijden door mooie buitenwijken en een lange weg met zowaar een apart fietspad, naar het verderop gelegen Santa Luzia, waar we met uitzicht op de vissersbootjes onze lunch verorberen. We fietsen nog verder naar Pedras de El Rei, waar nog wat campers staan op een mix parking. Via de Ponte da Praia do Barril, kan je door een fraai natuurgebied naar het strand. Voor de luie toerist rijdt vanaf hier een treintje. Wij hebben daar slechts een paar foto’s geschoten en fietsen daarna terug naar de camper. Dit was weer een mooie en verrassende fietstocht.
Een korte rit van liefst 25 kilometer brengt ons naar de monding van de rivier de Guardiana. Dit is een grensrivier tussen Portugal en Spanje. Toch een beetje een vreemd idee dat het aan de overkant van het water 1 uur later is dan hier in Portugal. We vinden een plaats op de Parque de Autocaravanas.
Tussen de campers voor ons hebben we uitzicht op de rivier. De ochtend begon blauw en zonnig, maar in de loop van de middag nam de bewolking toe. We hebben nog een wandeling gemaakt naar het centrum, waar men nog druk bezig was met het ophangen van de kerstverlichting.
