Camperco
2018 Spanje & Portugal december
2018/2019 Overwinteren
Spanje en Portugal
Op zaterdag de 1e december, de laatste maand van het jaar alweer, hebben we het plan te gaan fietsen. Nou mooi plan, maar na iets meer dan 2 kilometer reed Frans de achterband lek. Kuiltje, roostertje, pats helemaal leeg. Terug gewandeld naar de camper en daar gerepareerd. Een beetje fietsenmaker heeft dat zo gedaan, maar ik ben wel ff bezig geweest. Eerst plakken, nou vergeet het maar, 2 gaatjes naast elkaar maar net op de naad. In een binnenband? Ja dus. Nou dat hield niet.
Uiteindelijk het achterwiel los en een nieuwe binnenband.
We hebben in de middag nog wel een kleine fietstocht gemaakt. Vanaf de camperplaats langs de rivier naar de zee. Mooi uitzicht en veel vissers die vanaf de pier een visje hoopten te vangen. Of het gelukt is? Geen idee. Over een hobbelig pad bereikten we Praia de Santo Antonio. Daarna een goed wandel- en fietspad terug naar de weg, waar we uitkomen bij het sportcomplex. Dan langs de vuurtoren, waar we stoppen voor een foto momentje.
Zondag weer op de fiets en nu naar het westen. Weer langs die vuurtoren van gisteren en dan een mooi fietspad naar Monte Gordo. Dit is een van de vele dorpjes aan de kust met een paar flinke hotels en veel appartement gebouwen. We fietsen over de boulevard, langs het casino, en aan het eind duiken we een verhard zandpad op. Zowaar hier een aanduiding van een “fietsroute”. Door een bos komen we bij een camperplaats. Het lijkt wel een Hollandse kolonie. Ja gratis hier, maar je hebt ook verder helemaal niks. Uiteindelijk komen we bij de N125, waar we gelukkig naast de weg op een stuk verharding verder kunnen fietsen. We buigen af richting zee en komen in Altura. Hier lunchen we aan de Praia da Alagoa bij Restaurant O Pescador. Met uitzicht op het strand smikkelen wij van de vis en de kip. De frites waren uitstekend. Een glaasje wijn maakte het compleet. Terug over dezelfde route.
Maandag wasdag? Het lijkt erop. Aan de overkant van de weg is een wasserette. We liepen erheen, en konden gelijk de was erin proppen. Na 1 uur Gerda terug met wat euro’s om de was in de droger te stoppen en voila, weer een klus plat. ’s Middags nog even naar de Intermache voor wat kleine boodschapjes en er was weer een mooie zonnige dag voorbij.
Om een uur os zes lopen we naar het stadje om te kijken naar de kerstverlichting. Nou dat was best leuk. Op het grote plein had je een mooi zicht op de kerk en de verlichting. Ook zijn we nog in het culturele centrum geweest, waar een groot kerstdorp was gebouwd. Er was van alles te zien. Veel bewegende tafereeltjes, ruim 4.000 beeldjes (mensen, schapen, koeien etc.etc.) en zelf overvliegende vogels. Het was kunstig in elkaar gezet. En dat voor een entree van slechts 0.50 euro cent pp. We hebben nog wat in het gastenboek gezet met groeten uit Holanda.
Op dinsdag de 3e verlaten we Portugal. We zullen ongetwijfeld veel nog niet hebben gezien, maar nu trekken we Andalusië in. Ook vandaag weer een kleine trip van slechts 29 kilometer naar Isla Cristina, waar we eerst een Repsol benzinestation opzoeken om de lege gasfles te ruilen voor een volle. Dan gaan we naar Camper Park Playas de Luz. Een splinternieuwe camperplaats gelegen in Pozo del Camino op 2 kilometer van Isla Cristina. We hebben hier een mooi uitzicht op de moerassen en het dorp. Lekker in het zonnetje genieten we van het uitzicht. Helaas brengt wat zeemist enige verkoeling.
Vandaag genieten we van een zonnige dag bij de camper. Voor ons, richting de kust, is een uitgestrekt natuurgebied. Een beetje “moerasachtig”. Kleine kreekjes, drooggevallen riviertjes en landjes met struikgewas. We zien heel veel vogels. Ooievaars, witte en grijze reigers, Ibissen en veel klein grut. (Steltlopertjes?) We genieten van een formatie overvliegende ooievaars en in de loop van de middag komt een herder met een kudde geiten ook nog langs. Het uitzicht betekent ook een prachtige zonsondergang aan het eind van de middag.
We gaan de omgeving verkennen. Het is vandaag donderdag de 6e december. Dit is een feestdag in Spanje. Dia de la Constitution, ofwel de Dag van de Grondwet. Een vrije dag dus, met heel veel Spanjaarden onderweg. We fietsen vanaf de camperplaats naar Isla Cristina. Eerst een houten vlonder pad, met hier en daar gaten en daarna een fietspad, nou ja, fietspad, waar daar voor door moet gaan. Na ongeveer 2 kilometer komen we bij een brug en rijden Isla Cristina in. Dit is echt een stadje omringd is door water. We rijden langs de vissershaven en zien weer zoals bijna gewoon in Spanje links en rechts terrasjes opgebouwd aan de kant van de weg of zelfs op de weg tegen de stoeprand aan. We rijden tot aan de Mirador de Isla Cristina met een aparte vuurtoren. Dan komen we op een wel mooi fietspad ten zuiden van Isla Cristina en rijden parallel aan de oceaan naar een restaurant voor een koele verfrissing in de zon en uitzicht op zee. Als we onze weg vervolgen komen we ten noorden langs de Rio Carreras en rijden weer naar de brug om terug te gaan naar de camper
Vrijdagmiddag zoeken we een kapper en vinden die ook. Dat is tegenwoordig niet zo moeilijk meer met Google maps. Om 16.00 uur zijn we bij de salon en maken daar een afspraak voor 18.00 uur. Dus wij even heen en weer naar de camper en om zes uur melden wij ons bij de kapster. Zij spreekt een little bit English. Na ruim 1 uur staan we weer buiten. Het is donker op onze terugtochten we genieten van de kerstverlichting in het oude deel van dit stadje. Op de Plaza de las Flores staat een grote kerstboom en op het plein zelf spelen nog veel Spaanse kindertjes op dit voor onze begrippen al late tijdstip. Maar in de zuidelijke landen is dit normaal.
Vlak voor de camperplaats loopt de Pista Via Verde Litoral. Een fietspad naar Ayamonte Dit verharde zandpad loopt dwars door het moerasgebied naar het verderop gelegen Ayamonte. Prima te fietsen, maar wel om de kuilen heen. Vlak voor Ayamonte sluit dit pad aan op de weg richting de jachthaven en het centrum. Bij Pizzeria La Pasta Gansa genieten we van de gerechten. De dame van de bediening had al gezegd dat het wat lang zou duren vanwege een grote groep Spaqnjaarden die binnen zaten. Uiteindelijk viel het wel mee. Het was inderdaad erg druk hier en ook in de stad. Het is niet alleen zaterdag maar ook weer een feestdag hier in Spanje. Immaculada Concepcion de Maria, ofwel Maria Onbevlekte Ontvangenis.
Nadat we hebben afgerekend, zie we een mooi fietspad en rijden richting de Playas. Vanaf een brug hebben we een mooi zicht op het aan de overkant van de rivier gelegen Vila Real de Santo Antonio waar we vorige week hebben gestaan. We rijden nog iets door naar een klein kerkje voor we de terugreis naar de camper aanvangen. Onderweg moesten we op de Via Verde nog even van de fiets af om een herder met zijn kudde geiten te laten passeren.
Slechts 7 kilometer gefietst op de maandag. Even heen en weer naar de grote super en dat was het voor de maandag, en de dinsdag helemaal niet gefietst. Het was op de 11e een grijze dag, maar op woensdag was het weer lekker fietsweer. Vanaf Isla Cristina , maar ook vanaf de camperplaats, kijk je naar Playa de Isla Canela, gescheiden door de Rio Carreras
Vandaag gaan we toch naar de Playa Canela via de zandweg naar Ayamonte en dan over een prachtig fietspad naar Isla Canela met een fraai golfresort en verder naar de jachthaven. Het is hier bijna uitgestorven. Veel restaurants en winkels dicht en slechts hier en daar een teken van leven. Twee mannen zijn op een drooggevallen deel van de haven naar oesters aan het zoeken. Emmertje er bij, effe tikken en voila, weer wat gevonden. De terugweg loopt over hetzelfde fietspad.
Vrijdag de 14e besluiten we weer eens wat verderop te gaan. We nemen afscheid van de Nederlandse buurman en van de eigenaar van de camperplaats. Vanaf Isla Cristina rijden we langs Cartaya en verder binnendoor naar Huelva. We gaan over de N442 langs de rivier naar Mazagon, stoppen onderweg voor een kopje koffie en rijden door een duingebied van het Parque Nacional de Donana. Hier staan veel waarschuwingsborden voor overstekend wild. Natuurlijk een hert op het bord, maar daaronder de tekst overstekende Lynxen. In dit gebied zijn veel Iberische lynxen. Vlak voor Matalascanes gaan we naar het iets noordelijker gelegen El Rocio. Bij de receptie van Camping La Aldea worden we vriendelijk te woord gestaan in het Engels. We krijgen een plek toegewezen. “Als het niet goed is komt u maar terug meneer, dan krijgt u een andere plaats”, zei ze nog. Nou dat hoeft niet hoor. We hebben een prima plek. Morgen het stadje bezoeken.
We wandelen rond een uur of twaalf naar El Rocio. Een klein stadje/dorpje met straten van zand en allemaal witte gebouwen. Dit plaatsje is vooral bekend vanwege de Maria bedevaart die hier jaarlijks rondom Pinksteren plaatsvindt. ER komen dan zo’n miljoen bezoekers naar dit slechts 2.000 inwoners tellende stadje. Maar goed, vanaf de camping wandelen we al snel door het zand richting de Playa Mayor. Onderweg zien we veel mooie gebouwen met namen van de verschillende broederschappen die hier komen. Als snel komen we ook ruiters tegen en paarden met koetsen. Dat is weer eens wat anders als een toeristentreintje. Aan de kant waar wij binnekomen is het rustig, maar als we vanaf het centrale plein bij de grote witte kerk komen is het behoorlijk druk. Veel Spanjaarden die een tochtje met de auto naar El Rocio maken, maar ook veel bezoekers die met een van de vele touringcars zijn gekomen. We bezoeken de kerk waarin een bord staat dat fotograferen verboden is, maar ja, niemand kan hier lezen blijkbaar. Op een van de gezellige terrasjes met uitzicht op het meer aan de rand van dit stadje lunchen we. Na nog een rondje wandelen we terug naar de camping.
De zondag is een mistroostige bewolkte dag met in de middag regen. Tjonge wat hebben we het getroffen gisteren met het heerlijke zonnetje.
We verkassen weer en nu naar het 80 kilometer verderop gelegen Sevilla. We rijden binnendoor over ook hier toch wel slechte wegen, stoppen onderweg bij neen grote supermarkt, en rijden een paar keer verkeerd om bij de camperplaats in Sevilla te komen. Soms is het wat ingewikkeld met de wegen en de navigatie, maar uiteindelijk komen we waar we moeten zijn.
Na de lunch halen we de fietsen uit de camper en rijden over mooie fietspaden langs een drukke weg naar de Plaza España. Hier staat in het grote Maria Luisa park het bekendste plein van Sevilla. Dit is een groot paviljoen van een tentoonstelling uit 1929. Opvallend zijn de Andalusische tegeltjes en bankjes met alle Spaanse provincies. Een echte toeristische trekpleister. We dwalen daar wat rond, maken de nodige foto’s en drinken een blikje fris. We genieten nog van wat Spaanse dans en muziek en mikken wat fooi in de hoed van de danser die na afloop van zijn optreden even langs komt bij het kijkend publiek.
Verdorie, weer een lekke band, nou dan maar lopen naar de stad. Door het park naar het oude centrum. We landen eerst op een terras voor koffie en worden meteen aangesproken door een alleraardigste jonge dame van een van de hop on hop off busmaatschappijen hier in de stad. We krijgen een uitgebreide uitleg en bestellen meteen 2 kaartjes. Hierdoor krijgen we de koffie op het terras gratis. Hierna lopen we eerst naar de “Gouden Toren”, schieten wat foto’s en vervolgen onze weg naar de kathedraal. Na legitimatie kopen we 2 tickets met korting voor pensionada’s, en maken een toer door deze grote en imposante dom. Hier is naast alle pracht en praal die je kunt verwachten in een dergelijk dom, ook de Graftombe van Columbus.
Na dit culturele tripje wordt het tijd voor een culinaire trip. Op een gezellig terras in een smalle straat met alleen maar eettentjes, gaan we aan de tapas. Kleine maar ruim voldoende hapjes voor de toerist. Aan het geslenter na het eten maken we een eind door met de taxi terug te gaan naar de camperplaats. En aan het eind van de middag repareer ik samen met de Zweedse buurman de lekke achterband. Nou maar hopen dat die morgen nog hard is. Die band dan.
En ja hoor, harde achterband, We fietsen naar de 1e halte van de H-O-H-O bus. Twee vertwijfelend kijkende Spanjaarden reageren op onze vraag waar we de fiets kunnen stallen. Nou daar, wijst die ene, naar een boom in het parkje bij de bushalte. Ze zullen wel gedacht hebben, weer 2 van die malloten van toeristen op de fiets. Maar goed, we moesten opschieten want de buschauffeur wilde rijden. We kregen weer eens 2 van die luisteroordop dingetjes en konden genieten van de uitleg in het Nederlands over alles wat we zoal tegenkwamen op deze tour. En als er niks te melden was, werden we verrast met een aangenaam muziekje. We hebben de tour in 1x volbracht, en zijn toen naar het oude centrum gefietst. En zowaar, aan het begin van een winkelstraat een soort van fietsenrek. Al wandelend kwamen we langs Café & Tapas waar we op een verwarmd terras hebben genoten van een lekkere lunch. Deze middag bleven we tot na zonsondergang in de stad hangen om te kunnen genieten van de kerstverlichting. Nou dat was de moeite waard. We hebben echt genoten.
Na 3 dagen Sevilla, reden we n aar het 29 kilometer verderop gelegen Alcalá de Guadaíra. We bezochten Autocaravanas Hidalgo en bleven meteen op de camperplaats staan. Er waren 3 kleine dingetjes te repareren. Knop van het garageluik is kapot en de gasveren van het andere garageluik zijn lek en de middelste gaspit gaat uit. Probleem 1 vervangen en de rest niet. Nou is dat niet heel erg. De middag al keuvelend doorgebracht met een gezellig stel. Die waren hier voor een kapotte voorruit welke door een niet oplettende Fransman kapot was gereden. Bij de receptie hadden ze al gezegd dat er ’s avonds en s’ nachts bewaking was, en ja hoor, in de loop van de avond kwam de man van de bewaking langs om te melden dat hij er is, waar hij is, en dat er ook een hond bij is.
En weer een stralende dag, als we verder reizen Andalusië in. Eerst een stukje snelweg naar Utrera voor het inslaan van de nodige proviand, en daarna over de 375 richting Puerto Serrano. Je komt hier al wat leuke schilderachtige witte dorpjes tegen. Daarna langs het grote meer bij Bornos naar Arcos de la Frontera. Maar helaas, de camperplaats was niet te bereiken vanwege de markt. Maar goed door naar Jerez de la Frontera. Bij Area Autocaravanas La Morada del Sur, aan de Tio Pepe, werden we vriendelijk ontvangen en welkom geheten met een glaasje sherry. Kijk dat is nog eens service. Een droge sherry voor Gerda en een cream sherry voor Frans. Het smaakte prima. We kregen uitgebreid informatie over de stad, een plattegrond en tevens wat adviezen over restaurantjes en Flamenco shows.
Zaterdag de 22e december. Langs de camperplaats loopt de Avenida Tio Pepe, die overgaat in de Avenida Andalucia. Dit is een brede 4 baans weg, omgeven door palmbomen en langs het fietspad veel sinaasappelbomen. Al fietsend zou je zo een mandje vol kunnen plukken. Dit mooie fietspad loopt soms links van de weg, soms rechts van de weg, maar ook stukken in het midden van deze gescheiden rijbanen. Hierdoor kom je wel wat verkeerslichten tegen, maar ja, veiligheid voor alles. Via deze route rijden we naar het centrum van Jerez de la Frontera. Het is druk op deze zaterdag voor de kerst. We vinden een plek om de fietsen te stallen (valt niet altijd mee hier in Spanje) en wandelen door het centrum. We komen op de Plaza del Arenal met een grote kerstboom en ijsbaan. Rondom allemaal terrasjes. We besluiten nog wat verder te wandelen en als we trek krijgen, gaan we weer terug naar het grote plein om op een van de terrasjes te genieten van het Menu del Dia. (dagmenu). Voor slechts 9 euro per persoon en dat inclusief een fles wijn naar keuze. Daarna wandelen we nog door een paar smalle straatjes met alleen maar bodega’s. En ook hier weer veel terrasjes, hoe smal het ook is.
De 23e feliciteren we eerst onze oudste zoon met zijn 40e verjaardag. En iets na het middaguur fietsen we weer naar de stad voor een bezoek aan de nog niet gevonden plekken. Vanaf de grote Plaza liepen eerst naar het Alcázar de Jerez. Een kasteelachtig gebouw. We slenteren wat over de gigantische rommelmarkt die hier op het plein wordt gehouden en gaan dan richting de kathedraal, die echter gesloten bleek. Daarna door naar de Bodega’s, waar de sherry bedrijven staan. Nou dat is goed te ruiken. We waren helaas te laat voor de Tio Pepe toer in de bottelarij van Gonzales Byass. De laatste was op zondag om 14.00 uur. Nou dan doen we het maar met de geur van sherry. Het werd weer tijd voor een stevige lunch. En weer in het zonnetje, omring door talloze Spaanse familie hebben we daarvan genoten.
En weer een wereldrit van liefst 27 kilometer. Vanaf Jerez naar de kust. Vlak boven Cádiz ligt El Puerto de Santa Maria met Camping Playa Las Dunas de San Anton. De vraag was of er nog wel plaats is zo vlak voor de kerst, en jawel, plaats voldoende. We worden na aanmelding bij de receptie opgevangen door een camping medewerker die ons naar een plaats begeleidt. We konden kiezen. We installeren ons en blijven hier voorlopig tijdens de kerst en oudjaar staan. In de middag rijden we nog even naar de Mercadonna (grote Spaanse super) voor wat “vergeten” boodschapjes. In de avond wordt er al flink wat vuurwerk afgestoken.
25 december, 1e kerstdag, we genieten van een overheerlijk kerstontbijt. Vers sinaasappelsap, zelf geperst, kerstbrood, een eitje en meer van die soort lekkernijen. In de loop van de middag fietsen we naar het stadje. De terrasjes zitten behoorlijk vol, maar ja, dat zijn we gewend in Spanje. Verder relaxen. En de 26e, geen 2e kerstdag hier in Spanje. We zien wel s ’middags dat veel Spanjaarden vrij zijn, want her was behoorlijk druk in het stadje. We fietsen langs de catamaran aanlegsteiger. Vanaf deze plek vaart de Ferry over de rivier de Guadalete naar Cadiz. We halen daar een tabel met de vertrektijden vandaan. Dan fietsen we door de smalle straatje naar het Castillo de San Marcos. Een groot gebouw, met rondom kantelen en een paar ooievaars. En verder weer door het stadje. Een wirwar van smalle eenrichtingsverkeerswegen brengt ons bij een grote Chinese bazaar. Waar wij in het Chinees werden gevraagd of we vonden wat we zochten. Tenminste dat denken we. Maar ja, we stonden weer snel buiten, want de toko ging sluiten. De rest van de middag heerlijk van het zonnetje genoten.
Vandaag weer een fietstochtje. Nu naar het westen. Vanaf de camping kan je op een fietspas rechts naar het stadje en links naar de haven Puerto Sherry (leuke naam) in Vistahermosa. Ik weet niet of dit een apart stadje is of een wijk van Le Puerto de Santa Maria. We stoppen in de haven, schieten een paar foto’s en zoeken het fietspad weer op. Nou weg dus. Niet zo vreemd in Spanje. Fietspad houden plots op, je zoekt het maar uit) en ergens verderop begint het weer. Maar goed, we rijden langs een smalle boulevard met terrasjes, wringen ons door een afzetting van een pas (zeker alleen wandelaars?) klauteren door het zand en rijden een voorrangsweg op. En ja hoor, iets verderop begint weer een fietspad. We rijden langs Playas met fraaie namen zoals Playa de la Calita, Playa Santa Catalina en Playa el Ancla. Hier staan veel fraaie bungalows en een paar hoge appartementen. We lunchen, rijden via mooie wijken terug en komen weer bij de camping.
Het laatste weekend van december stroomt de camping vol. Ook veel Spanjaarden die hier binnenkomen met hun caravans. Het is vandaag, zondag de 30e, een dag met veel wind. Ten opzichte van vorige jaren valt het echter wel mee met de wind. Het kan hier namelijk nogal tekeer gaan, maar dit jaar gelukkig niet zo erg.
De laatste dag van het jaar “overdenken” we onze zonden, kijken we naar de oudejaarsconferenties van Guido Weijers (en die was redelijk) en daarna het van Marc Marie. Ja, nee, ja, nee, uh ik bedoel maar, leuk als MM bij DWDD aan tafel zit, maar zo anderhalf uur is toch wat veel van het goede. We waren er niet kapot van. We zien het vele vuurwerk op de TV en horen hier ook wat flinke bommen afgaan.
