Camperco
2019 Spanje Jan en Feb
Spanje 2018/2019
De 1e dag van het nieuwe jaar genoten van het zonnetje en de 2e januari gingen we weer op pad. Deze keer op de fiets naar de Ferry en de fietsen mee naar Cadiz. Een overtocht van een klein half uurtje. Altijd leuk om vanaf het water het stadje te zien waar we vandaan komen en de contouren van Cadiz. Er lag een groot cruise schip in de haven en een groot jacht. Vanaf de aankomstplek in Cadiz fietseten we rondom deze grote stad. In het begin een drukke weg, maar daarna een mooi fietspad. We reden langs het Castillo de Santa Catalina, met mooi uitzicht op de zee rondom en fietsen daarna naar het Castillo de San Sebastian. Helaas was dit gesloten. We fietsten nog wat verder langs de zee en besloten bij de Cathedral de Cadiz het oude centrum in te gaan. Bij het stadhuis hebben we de fietsen geparkeerd en hebben daarna de Cathedral bezocht. Wellicht zien we iets teveel kerken, maar deze vonden we niet zoveel bijzonder.
Op het plein voor de kerk was een Flamenco danseres bezig om wat dansen te laten zien. Ach leuk voor de toeristen en de vele aanwezige Spanjaarden. Daarna zochten we een terras op voor de lunch.
Hierna hebben we nog een “groene route” gewandeld. Op de plattegrond van Cadiz stonden een aantal wandel- en fietsroutes met bijbehorende kleur. De groene wandelroute ging door het oude deel van Cadiz. Deze liep door smalle straatjes met authentieke huizen, kleine restaurantjes en barretjes en langs het oude Romeinse theater.
Na ruim 1 week verlaten we de camping, nemen afscheid van een stel Nederlanders die hier nog even blijven, en vertrekken naar Tarifa. Na Cadiz verandert het landschap. Eerst nog vlak land met Salinas en daarna groen golvend heuvelland met wat bergen op de achtergrond. Na aankomst op de rommelige CP eten we eerst een broodje en wandelen dan naar de haven. Er komt net een Ferry uit Marokko. Afrika is hier slechts een kilometer of 15 vandaan. Na een glas fris op een terrasje, wandelen we naar de Plaza de Toros. Nou dat gebouw kunnen ze beter slopen. Het ziet er niet uit..
Vanaf Tarifa vervolgen we weg nummer 340. Dit is de lange kustweg van zuid naar noord, ofwel vanaf het Noorden Barcelona tot aan het zuiden Cadiz. Vlak na Tarifa krijgen we een heuvelachtig gedeelte met heuvels tot 340 meter. Je hebt hier wel een spectaculair uitzicht op de oceaan en op Afrika. Vlak voor Algeciras komen we weer op zeeniveau om uiteindelijk richting Gibraltar te rijden. We doen nog een ijdele poging om een nieuwe gasfles te bemachtigen, maar blijkbaar heeft Repsol op dit moment even geen propaan. Vlak voor Gibraltar vinden we een camperplek bij de jachthaven. We zitten hier bijna op de grens met Gibraltar. Dit Spaanse stadje is La Linea de la Concepcion. In de middag wandelen we naar het centrum en na een glaasje fris gaan we weer terug.
Achter onze camper horen we regelmatig het geluid van vliegtuigen. Vandaag gaan we daar maar eens heen. Ongeveer iets meer dan 1 kilometer en we staan aan de grens van Gibraltar, Even langs de douane, want ja, we gaan een deel van het Verenigd Koninkrijk binnen, en we wandelen over de enige start- en landingsbaan de stad in. Aan het begin van de Mainstreet zakken we op een terrasje voor de koffie, en wandelen dan deze drukke winkelstraat in. Veel juweliers, parfumwinkels, slijterijen en foto winkels hier. We lopen richting de kabelbaan, maar besluiten toch van een taxitour gebruik te maken. Samen met een Argentijnse familie krijgen we een privé tour, met uitleg van de taxichauffeur over de historie van de rots en de plekken die we bezoeken. Daar krijgen we ruim de tijd om fraaie foto’s te schieten, inclusief een paar kiekjes met apen erop, want ja, die zijn er genoeg boven op de rots. Na geruime tijd zijn we weer terug op “zeeniveau” en gaan lunchen. Fish and Chips voor Frans, want ja, we zijn tenslotte in Engeland en voor Gerda een overheerlijk vleesgerecht. Op de terugweg treffen we een dalend vliegtuig. Dus alle bomen dicht, iedereen wachten, tot het vliegtuig geland is, en daarna kunnen we weer verder. Een bijzondere ervaring. Overigens komen hier niet zoveel vliegtuigen dus met de overlast valt het wel mee.
Als we op Driekoningen Gibraltar achter ons laten is het weer een zonnige dag. De nachten kunnen redelijk fris zijn met een graad of 9, maar soms ook 15, en overdag warmt het weer lekker op. Het eerste stuk van de route naar het oosten is vrij rustig. We klimmen behoorlijk waardoor we weer een fraai panorama hebben op de zee, maar het wordt wel drukker. We rijden langs Estapona, Marbella, Fuengirola en Torremolinos. Dan met een grote boog om Malaga heen. In La Cala del Mora is er nog plek op Area Malaga Beach.
We blijven hier even hangen. Het weer is volgens de diverse weer apps de komende tijd prima, dus waarom verder trekken. Op dinsdag de 8e fietsen we naar de Mercadona (een grote super voor de niet Spanje gangers). We laden de spullen in de fietstassen en bij het wegrijden merkt Gerda een lekke achterband aan haar fiets. We besluiten dat Frans alvast naar de camper rijdt, zijn spullen uitlaadt, en terugkomt. Gerda loopt intussen al richting camper. Frans weer terug om Gerda op te halen, fietspomp mee om de band op te pompen, de spullen van de ene fietstas in de andere, en na een extra tussenstop om de band weer op te pompen komen we bij de camper. Oeps, dit is al de 3e lekke band. En dat met anti lek banden?? Dus band plakken. Is de solution bijna op. Maar gelukkig hebben ze bij de lokale Chinese Bazaar bandenplakspullen. Maar goed, band geplakt.
En de volgende dag? Nou weer platte band. Gr. Maar goed, band weer bekeken, nou het leek wel gatenkaas. Er zit niets anders op dan het achterwiel los te halen en. Toen de binnenkant van de buitenband en de velg waar de binnenband tegenaan komt helemaal schoongemaakt, de “gatenkaasband” losgeknipt, helemaal schoon gemaakt, en een nieuwe band eromheen gelegd.
Na veel gehannes, ik ben tenslotte geen fietsenmaker, lukte het om het wiel weer terug te zetten en joepie, de band was nu weer in orde. De middag dus maar even een stukje gefietst.
En zo rollen we naar de 10e januari, schijnt het zonnetje volop, moeten we het doen met een graad of 20 en kunnen we eindelijk eens een flink eindje gaan fietsen. Opvallens ook nu weer vele volle terrasjes. We fietsen in oostelijke richting vanaf de camperplaats. We laten Malaga achter ons en rijden via Rincon de la Victoria naar Benagalbon.
Het is 16 januari. Na een paar luie dagen, waarin we behalve wat klusjes vooral aan de praat raken met de “buren”, gaan we weer eens fietsen. Vanaf de camperplaats richting het oosten naar Benagalbon, maar vandaag gaan we naar het westen richting Malaga.
We komen eerst op een zandpad, daarna een stukje asfalt, een deel over tegels, dan over een smal stukje asfalt naast een vangrail en een groot deel over een boulevard met veel terrasjes. Dan houdt het op, moet je een stuk over de stoep en dan gelukkig voor Malaga een echt fietspad langs een drukke weg. Ook dit fietspad houdt op, en dan mag je verder over de boulevard. Hier hebben de voetgangers wel voorrang. Nou dat is wel opletten, want die voetgangers leven allemaal een beetje in hun eigen “Bubble”. Ze letten niet echt op. Gevaarlijk? Ne hoor, het valt wel mee. Wat echt gevaarlijk is, zijn de roekeloos rijdende elektrische steps. Tjonge, je mag hier 10 km., maar dat elektrische gedoe rijdt echt veel harder.
Het is wel een mooie fietstocht, met uitzicht op de zee met grote boten die hier voor de haven van Malaga liggen te wachten en een Ferry die uit de haven vertrekt. We rijden langs een aantal Playa’s met mooie namen als Virginia, Del Palo en La Malagueta. Hier stoppen we, maken wat foto’s en rijden weer terug naar de camperplaats.
Een paar dagen later wordt het tijd om de grote stad te bezoeken. Een kleine wandeling van 10 minuten brengt ons bij de bushalte in Victoria de la Rincon. Hier stappen we op naar het busstation in Malaga. Een ritje van iets minder dan 20 minuten. Nadat we het centrum zijn binnengekomen stoppen we eerst voor koffie om daarna een bezoek te brengen aan de Mercado Central. Altijd weer mooi om te zien hoe druk het hier is, dat veel Spanjaarden hier hun waren kopen, en de diversiteit aan producten. We lopen door een hal met groente, een hal met vlees en uiteraard een aparte hal met vis. En op diverse hoekjes kan je lekkere hapjes kopen.
Bij een telefoonwinkel van Orange stappen we naar binnen. We kopen een Mifi en Sim kaartje. Omdat we langere tijd in het buitenland verblijven hebben we van onze provider bericht gekregen dat we wellicht extra kosten moeten betalen. Dit schijnt een of andere Europese richtlijn te zijn. Nou, dan lossen we het zelf wel op met een Spaans kaartje. Zowel de Mifi als het Sim kaartje is aanzienlijk goedkoper dan in Nederland. Daarna lopen we naar de Cathedral de la Encarnacion de Malaga.
We kopen 2 (senioren) kaartjes, krijgen een audio toer mee (in het Nederlands) en lopen door het grote en hoge gebouw. Bij ieder altaar is wel iets te zeggen over de ontwerper, de maker, een jaartal en meer van dit soort snel te vergeten wetenswaardigheden. Na dit bezoek gaan we aan de achterkant van de kathedraal naar Taberna La Malaguena waar we genieten van een heerlijke lunch.
Na de lunch lopen we het Paleis van de Bisschop in. Dit is gelegen aan hetzelfde plein als het restaurantje. Hierna lopen we ook nog langs de Romeinse ruïnes onder aan het Alcazaba.
Genoeg Malaga. We slenteren terug naar de haven en het busstation, kopen de buskaartjes bij een kiosk. Hier kunnen we geen kaartjes bij de chauffeur kopen. Wel staat hij zijn de bus om de gekochte kaartjes af te scheuren.
In de loop van de week fietsen we wat, doen de nodige boodschappen en gaan naar het Centro Commercial. Dit is een groot winkelcentrum op fietsafstand van de camperplaats. We video-bellen op donderdag met jarige kleindochter Elin en op zondag de 27e met Esmee. Altijd leuk om snoetjes voor de telefoon te krijgen. Maar ja, hele verhalen vertellen blijft moeilijk.
In de loop van de week merkte Frans dat zijn gezichtsvermogen minder werd. Het ligt niet aan de contactlenzen of aan de bril. Waarschijnlijk een virus op de oogzenuw. We bellen met onze opticien, leggen het probleem voor en vragen hem om advies. Kan een virus zijn op de oogzenuw. We plannen een bezoek aan de opticien hier in het stadje en zoeken alvast een oogheelkunde kliniek in Malaga. Wordt vervolgd.
Maandag de 28e wandelen we naar de Opticien in het dorpje. We worden vriendelijk te woord gestaan, maar helaas kan hij niets voor ons doen. Wel krijgen we van hem 2 adressen met telefoonnummers van oogartsen in Malaga.
We bellen met de Visalaser Oftalmologia.(Oogheelkunde)
Om 12.00 uur is er iemand die Engels spreekt, dus of we dan willen bellen. Nou dat lukt, en we maken een afspraak voor vanmiddag. Goed, wij op de bus naar Malaga. Via Google Maps weten we precies waar we heen moeten lopen. Slechts een paar honderd meter van het busstation. We worden ook hier vriendelijk ontvangen en er wordt een intake gesprek gehouden. Dan een check van de ogen bij een van de señorita’s hier en later een gesprek en verdere check bij een oogarts. Het probleem is slechts via een operatie op te lossen. Er wordt steeds gesproken over catarata nuclair aan beide ogen. Staar dus, en dan in een vorm die dubbelzien tot gevolg heeft.
Nou, dat wordt terug naar Nederland. Werk voor SOS internationaal, want ik kan geen meter verantwoord achter het stuur zitten. Wordt vervolgd.
Uiteindelijk is binnen enkele dagen geregeld dat we terug naar Nederland kunnen. De camper wordt zaterdag opgehaald. Wij worden naar het vliegveld gebracht en hebben daar 1 overnachting. Dan vliegen we zondag terug naar Amsterdam.
De thuisreis verliep voorspoedig. Maandag de 4e stond de camper weer in Hellevoetsluis.
Zo komt er een onverwachts einde aan deze overwintertrip.
