Camperco
2019 De Oranjeroute
De Oranjeroute in Duitsland
Vanuit Alphen in Noord Brabant beginnen we aan een trip langs de Oranjeroute in Duitsland. Dit is een zwerfroute door Duitsland langs plaatsen met paleizen en kastelen waar de Oranjes connecties mee hebben. In het verleden hebben we in Duitsland al eens een aantal plekken bezocht (o.a. Bad Arolsen), maar het lijkt ons een afwisselende trip. Volgens de beschrijving op internet is dit een fietsroute van 25 etappes, maar ook met de camper prima te doen.
We starten dus op maandag de 3e juni. Rijden eerst nog een stuk door Brabant op zoek naar een grote supermarkt. Eindelijk vinden we er een met een chagrijnige kassière. Poeh he, en dat in Brabant. Maar goed we kochten wat we nodig hadden en toerden verder naar het oosten. Ten zuiden van Eindhoven passeren we bij De Kolonie de grens met België en rijden we via Genk en Zutendaal naar Lanaken. Daar passeren we de grens weer en komen na een omleiding vanwege een opgebroken weg, op de camperplaats Maastricht. Deze plek is vergelijkbaar met de CP in Landgraaf waar we hebben gestaan. Zelfde incheck procedure en zelfde electra voorziening via AanUit. net We lunchen laat waardoor we het avondeten bijna overslaan.
Dinsdag de 4e. belooft een mooie dag te worden. We kijken hoe we in het centrum van Maastricht kunnen komen. Nou simpel, een rechte weg in het knooppuntennetwerk, loopt vanaf de camperplaats rechtstreeks Maastricht in. We komen aan op de Markt met het Stadhuis van Maastricht. We zoeken hier een plek om de fietsen te stallen en lopen vervolgens door winkelstraatjes met heel veel kleine winkeltjes naar het Onze Lieve Vrouwe plein, waar we eerst genieten van koffie met Limburgse vlaai. Daarna langs de Basiliek van Onze Lieve Vrouwe naar de Bisschopsmolen. Dit is een oude waterradmolen. Dan verder naar de Helpoort. Een van de vele poorten in deze vestingstad. Het is lunchtijd, dus wij op naar het Vrijthof waar we ongetwijfeld een terrasje vinden om te lunchen. We bewonderen de Basiliek van Sint Servaas en de Hoofdwacht, eten nog een lekker ijsje en hebben na enig geslenter dit deel van Maastricht wel gezien. Nou nee, lang niet alles. We rijden terug naar de camperplaats, genieten nog lekker van het zonnetje. Intussen zien we allerlei weercodes langkomen van geel tot oranje. Ook hier zou het flink gaan onweren en regenen. Gelukkig valt het allemaal mee. En Maastricht, dat kan van ons lijstje af.
Vanaf Maastricht rijden we de 5e door het Limburgse heuvelland via Cadier en Keer, Margraten, Gulpen en Simpelveld naar de Duitse grens. Via Herzogenrath en Eschweiler gaan we naar Inden. Op een camperforum hadden we iets gelezen over een uitzichttoren bij een bruinkoolmijn. En inderdaad, op de mix parking was een aparte camperplaats. Nadat we hadden geluncht hebben we de toren beklommen. Nou ja, met de lift naar boven dus. En daar heb je een prachtig zicht op de mijnbouw. Met reusachtige machines wordt het landschap “afgeschraapt” en de bruinkool gaat dan rechtstreeks naar een grote centrale hier in de buurt. Overigens is het plan om de gehele mijnbouw hier af te bouwen en zal t.z.t. het ontstane gat met water worden gevuld, waardoor een gigantisch binnenmeer zal ontstaan. Goed voor de toekomstige recreatie. Op het terras van een restaurant hebben we na het bezoek aan de toren wat zitten drinken en ’s avonds hebben we daar genoten van een heerlijke schnitzel. Ja, je bent immers in Duitsland. De uitzichttoren, die gebouwd is als een hele grote stalen robot, is ’s avonds mooi verlicht.
We gaan nu echt op weg naar de 1e stopplaats van de Oranjeroute, zoals wij die van internet hebben geplukt. Ten noorden van het Ahrdal rijden we naar Remagen. Dan langs de Rijn naar Koblenz. Hier gaan we de rivier De Rijn over richting Lahnstein. Daarna volgen we de rivier De Lahn naar Nassau. Omdat we hier wat langer willen blijven, vanwege het Pinsterweekend, kiezen we niet voor de camperplaats, maar gaan we naar Camping Auf der Au. Gelukkig is er nog een plekje vrij, want het wordt erg druk komend pinksterweekend.
En inderdaad. Op vrijdag de 7e stroomt de camping behoorlijk vol. Campers, caravans, tenten en tentjes. Het is een mengeling van campinggasten. Op deze dag lopen we naar het stadje. We gaan vanaf de camping, langs het station onder een tunneltje door en je bent er. We doen wat boodschapjes en relaxen verder. Aan het eind van de middag komt een flinke onweers- en regenbui over. Omdat er flinke windstoten worden verwacht, draaien we de luifel maar in.
Pinksterzaterdag stroomt de camping verder vol, we doen niet veel, lopen naar het stadje, wisselen statiegeldflessen in en genieten bij de lokale ijsboetiek van heerlijk ijs. ’s Avonds bakken we pannenkoeken.
Op een mooie pinksterdag, ja dat liedje schiet toch ieder jaar weer even door het hoofd. En zeker als het een mooie dag is, zoals vandaag, dan genieten we extra. Het wordt tijd voor een fietstripje. We halen tot verbazing van de caravannende buren de fietsen uit de camper (o, kan dat er ook nog in?) en fietsen de camping af richting de rivier de Lahn. We vinden de Lahnradweg, en gaan in westelijke richting. Langs Dausenau rijden we parallel aan de rivier en de spoorlijn naar Bad Ems. Dit is een grote stad aan de rivier. Een echte toeristenstad. Veel terrasjes, een groot casino en veel oude gebouwen. Op een terras van een Beatles cafe genieten we van een verfrissing voordat we de terugweg aanvaarden. Behalve een overstekend muisje op het fietspad hebben we helaas geen wild gespot.
En dan 2e pinksterdag. De camping stroomt al snel leeg. Hollanders naast ons staan hier al tientallen jaren met de hele familie, maar ja, moeten nog werken, dus weer naar huis. Wij benutten deze dag om de andere kant van Nassau te bekijken. We fietsen eerst flink omhoog, om daarna weer te dalen richting de rivier. Nou ja dalen, een stukje dan, want deze kant van de Lahn fietsroute kent meer hoogteverschillen dan gisteren. Het is soms flink klimmen. Bij het sluisje van Hollerich, na een flinke bocht in de rivier, kijken we naar het schutten van de pleziervaartuigjes. Daarna komen ook vele kanoërs richting de sluis. We fietsen nog een stukje door, maar voor een forse helling besluiten we terug te keren. We hebben daarna nog een mooi zicht op de camping.
Na dit pinksterweekend en een paar dagen op een camping, rijden we vandaag in noordoostelijke richting naar Dillenburg. Een fraaie heuvelachtige en bochtige route van bijna 90 kilometer. In dit stadje staat de Wilhelmsturm met o.a. een tentoonstelling en stamboom van de Oranjes. Het was een hele klim naar boven, maar we werden beloond met een fraai uitzicht over het stadje. De foto’s spreken voor zich.
Van Dillenburg naar Frankenberg. Een ritje van 63 kilometer. Fraai bebost gebied, maar het weer is war minder fraai. Dat wordt een regendag vandaag. Nou ja, goed voor het grondwaterpeil zullen we maar denken. In de namiddag stopt het regenen, en kunnen we even naar buiten. Onderweg hebben we gemerkt dat de elektrische tandenborstel spontaan aan gaat. Nou dat is niet normaal. Dat ding is dus aan vervanging toe. We hebben op Google Maps gezien dat hier een winkelcentrum is met een winkel in allerlei zeg maar Media markt artikelen. En ja hoor, we hebben een nieuwe tandenborstel gescoord. En daarna meteen een ijsje gegeten.
Na de regen van gisteren zoals voorspelt vandaag een zonnige en droge dag. Rond een uur of twaalf liepen we naar de Altstadt van Frankenberg. Een flinke klim moest wel worden genomen. Ja, zei een vriendelijke Duitser halverwege, het heet niet voor niks Frankenberg en niet Frankental. Zo, steek maar in je zak, en wij verder berg op. We liepen de stad in. Eerst het oude Rathaus in (gebouwd in 1509) en daarna vele straten met vakwerkhuizen. Het Rathaus heeft 10 torens. Op het terras van Hotel Die Sonne hebben we heerlijk geluncht. Na een volgende omzwerving daalden we weer af richting de camper. Het parkeren van personenauto’s op een aparte camperplaats snap ik niet. Maar ja, er is hier vlakbij een zwembad en je zal maar een paar meter meer moeten lopen als je de auto ergens anders parkeer.
De volgende 100 kilometer voor de wielen. We wijken af van ons plan en rijden nu rechtstreeks naar Fulda. Deze stad stond wel op de planning, maar pas op een later tijdstip. Maar goed, we laten Frankenberg achter ons en rijden alweer door een mooi glooiend, groen en bebost landschap. We passeren wat kleine dorpjes en doen bij een groter dorp nog wat inkopen. In Fulda vinden we de Reisemobilplatz aan de Weimarer strasse. Dit is een mix parking maar wel met een aparte deel voor campers en bussen. Altijd weer raar om een caravan op de camperplaats te zien, maar hier in Duitsland gebeurt dat meer. Na de lunch lopen we richting het centrum en kijken alvast wat rond.
Op zaterdag de 15e, nemen we langer de tijd om het centrum te bezoeken. Langs de Domkerk lopen we naar het Stadtschloss en bezoeken daar het kasteel met diverse zalen. Binnen is nog een (afschuwelijk lelijke, nou ja smaken verschillen) porselein collectie. Theepotten, beeldjes, groepen en weet ik wat allemaal nog meer. Nadat we de diverse zalen hebben bekeken gaan we naar de Schloss tuin. Ruim van opzet, rechte paden, een hoge spuitende fontein in het midden, en vooral veel nette gazons. Na deze wandeling lunchen we op een terras en wandelen daarna richting de Altstadt. Ook hier veel terrassen en mooie oude panden. Na een ijsje wandelen we terug naar de camperplaats. We zien het laatste stuk van de voetbalwedstrijd Nederland-Kameroen. Blij dat we het niet helemaal hebben gezien. Tjonge wat slecht. Maar ach, ze hebben gewonnen.
Oei, zachtjes tikt de regen ….etc.etc.etc. Het is wisselend weer. Maar goed, vandaag een stukje verder. We besluiten om toch de snelweg te nemen, hoewel we liever binnendoor rijden, maar ja, met het regenachtige weer is het niet zo’n pretje. Voordeel wel fat het vandaag zondag is, dus geen vrachtverkeer op de snelwegen. Dus even snel, Fulda A7, en dan de A4 richting Erfurt. We passeren hier de Innergrenz zoals die ooit Duitsland heeft verdeeld. Iets na Erfurt verlaten we de snelweg en na een paar kilometer komen we bij (ACSI) Camping Hohenfelden am Stausee. Yep, weer eens een camping want de was moet gedaan.
De was gedaan, rondje camping gewandeld en lekker schnitzel gegeten in het restaurant op de camping is zo’n beetje het verslag van 3 dagen.
Woensdag de 19e vertrekken we voor een korte trip naar Weimar. De 26 kilometer worden uiteindelijk 32 kilometer want ja, een wegafsluiting in Duitsland betekend meestal even een bergje verderop en je rijdt zo maar weer wat extra. Maar goed, we bereiken de camperplek in Weimar. Nadat we hebben geluncht wandelen we langs het overvolle zwembad door een fraai park naar de Altstadt. Deze stad is vooral bekend vanwege allerlei bekende personen. Goethe en Schilleer om er maar eens twee te noemen. Hun woonhuizen staan hier en er is een groot standbeeld waar beide heren staan. Aan de markt staat het Rathaus van Weimar en iets verderop is het Stadtschloss. Helaas waren ze dit aan het renoveren. Het is vandaag een snikhete dag, dus vooral veel drinken. Nou dat kan hier. Terrasjes genoeg.
Aan het eind van de middag slenteren we terug naar de camperplaats, waar we in het begin van de avond aangenaam verrast worden door een langstrekkende reclame karavaan van een of ander biermerk. We hadden in het centrum al een grote vrachtwagen gezien van dit biermerk, maar nu kwamen ze op een soort bromfiets met zijspan met daarin kratten bier en rondom een goot met ijsblokken om de boel koel te houden. Twee vrolijke jongedames kwamen naar ons toe voor een praatje en gratis bier. Nou gratis bier hebben we gehad en geproefd. En niet zomaar een lullig flesje, nee 2 halve liters en ze smaakten prima.
De 2e dag van ons bezoek aan de stad. We lopen vandaag door de nog niet ontdekte straatjes en langs andere gebouwen. Bij de grote stadskerk St. Petrus en Paul, aan de Herderplatz, staan een aantal koetsjes om de al te luie toerist rond te rijden. Daarna gaan we naar een groot gebouw waar nu het stadsarchief Thüringen is ondergebracht. Tijdens de wereldoorlog was dit van de Gestapo. Een aantal foto’s laten deze historie zien. Aan de zijkant van dit gebouw staat nog een Albert Schweitzer monument. We lopen over de Kegelbrug, langs het riviertje de Iln en over de Sternbrug achter het kasteel komen we eer in de Altstadt. Tijd voor de lunch, een verdere wandeling langs een aantal grote pleinen en dan maar weer eens een ijsje voordat we terug keren naar de camper.
We gaan vandaag een stuk noordelijker. Omdat we gezien hebben dat Buchenwald iets ten noorden van Weimar ligt besluiten we eerst daar langs te gaan. We gaan het kamp niet bezoeken. Waarom niet? Nou een aantal jaren geleden hebben we een “2e wereldoorlog” toer gemaakt met o.a. een bezoek aan de bevrijdingsstranden in Normandië, een bezoek aan Berlijn en aan het kamp in Mauthausen in Oostenriojk. Daarom bezoeken we nu alleen het gedenkteken bij de Glockenturm en de kleine expositie daarbij. We rijden richting het kamp over de Bluttstrasse. Deze straat is zo genoemd omdat in 1938 is gestart met de aanleg van deze straat met steentjes die door meest Joodse gevangen moesten worden uitgehakt. Dit helse karwei was binnen 1 jaar gereed en heeft veel slachtoffers geëist.
Dan gaan we verder en verlaten de deelstaat Thüringen en rijden naar Sachsen Anhalt. We rijden door een mooi glooiend heuvelachtig landschap en passeren vele kleine dorpjes. Een van de dorpjes is o.a. Aken aan de Elbe. Via Sangerhausen en Bernburg rijden we naar Dessau. Bij Flugplatz Hugo Junkers zijn 8 camperplaatsen en jawel we treffen het weer, er is nog 1 plek vrij. Bij de luchthaven meester kan je inschrijven en wordt je voorzien van allerlei toeristische informatie van de omtrek. We staan aan de rand van dit vliegveld(je) met zicht op de vertrekkende en komende kleine vliegtuigen.
Na vele dagen stadbezoeken met veel gewandel, halen we de fietsen uit de camper. We besluiten naar Wörlitz te rijden. Op een van de kaartjes die we bij inchecken hebben gekregen, staat een fietsroute. Vanaf de flugplatz rijden we naar Dessau. Ten noorden vinden we o.a. de Bauhaus fietsroute en verderop de fietsroute die we moeten hebben. We rijden door een park, passeren de spoorweg en fietsen door bebost en hier en daar open gebied naar Landhaus Dessau waar we op het terras genieten van koffie met wat lekkers. Dan verder over de rivier de Nulde richting Vockerode. Onderweg zien we toch nog aardig wat oude en vervallen industriegebouwen. Nog uit de oude DDR tijd? Dan gaat het verder naar Wörlitz. Een Unesco erfgoed stadje. Hier lunchen we in terras onder de bomen. Helaas afrekenen met card gaat hier niet, dus dan maar eerst even naar de Sparkasse.
Na de lunch fietsen we naar het slot, maken daar wat foto’s , en dan weer terug. We passeren nog wat oude torens en poorten. Al met al een leuke en warme fietstocht van 45 kilometer.
En op zondag de 23e weer. Nu rijden we naar het ten zuiden van Dessau gelegen slot in het dorpje Mosigkau. We maken foto’s van dit slot en de tuin en besluiten om niet de rondleiding te doen. Via een grote omweg ten zuiden van Dessau komen we weer in het centrum om een hapje te eten. Nou pech. Op het 1e terras komt de ober vertellen dat de keuken net dicht is en pas om 17.00 uur weer opengaat en op het volgende terras vertelt de ober daar, dat we wel kunnen eten, maar dat duurt zeker 1 tot 1,5 uur want er is net een groot (nou ja 10 man) gezelschap gekomen. Hoe goed ben je op gasten voorbereid, vragen we ons dan af. En omdat het vandaag zondag is, zijn er nogal wat zaken dicht, dus we rijden maar terug en nemen daar een paar crackers.
Maandag de 24e alweer. We zijn nu 3 weken onderweg en verlaten vandaag het vliegveldje. Helaas geen parachute springers gezien. Er is hier wel een vlieg- en paraclub maar die hadden zeker wat anders te doen dit weekend. We rijden een stuk rondom Dessau en zien daar nog wel een aantal oude vervallen hallen staan. (Oud DDR?) Ruim toch op zou ik zeggen. We passeren hier nu de Elbe en rijden geheel binnendoor in Noordelijke richting. Ook nu weer een leuke afwisselende route, Bossen en landerijen wisselen elkaar af. In Bad Belzig proberen we nog inkopen te doen bij de L. maar helaas was het parkeerterrein propvol. Nou oké, verder dan maar. Ook nu komen we onderweg door kleine dorpjes waar verlaten woonblokken er troosteloos bij staan. We rijden nu in de regio van de Havel, een rivier en meren gebied iets ten westen van Potsdam. In Werder (an der Havel) is een Wohnmobilstellplatz langs het water. Een apart deel van een groot parkeerterrein is hier speciaal voor ingericht. Op deze snikhete dag lopen we nog even over de brug naar een kerkje en een molen, maar daarna weer snel terug naar de camper. Aan het eind van de middag komt iemand ons inschrijven, we krijgen een gastenkaart en een boekje met allerlei wetenswaardigheden.
Dinsdag de 25e halen we de fietsen uit de camper. Het wordt weer een snikhete dag, maar dan kan je beter op de fiets zitten en wat wind vangen dan lui bij de camper hangen. We besluiten ten westen van Werder het Havelfahradpad te fietsen. Dit is een van de vele fietsroutes door Duitsland langs de Havel. We gaan expres niet naar het oosten wsant dan zit je zo in Potsdam en daar zijn we al eens geweest. Het was even zoeken naar het begin van deze fietsroute, want ja, de bewegwijzering in Duitsland is niet helemaal optimaal. Maar goed we vinden het juiste pad. Eerst door een moderne nieuwbouwwijk van Werder met een mooie jachthaven en daarna over het fietspad door kleine dorpjes en vooral veel landerijen. Uiteindelijk zien we een bord met de naam van een restaurant en besluiten daarheen te fietsen. Helaas, de eigenaar en tevens chef is ziek lezen we op een briefje. Nou dan terug om bij Ketzin een gammel veerpontje te nemen naar de overkant. Het restaurant daar is wel open. We laten ons de lunch goed smaken, vullen de waterbidons voor onderweg en wachten weer op het gammele pontje. Aan het eind van de middag keren we terug en eten om 19.00 uur nog een lekker ijsje op de hoek bij de camperplaats.
En nu de dag van de Umleitungen. Ja, dat weet wat in Duitsland. Zo’n omleiding is meestal vele xtra kilometers en dat over boswegen die wel geasfalteerd zijn, maar de klinkers onder dat asfalt zijn nog duidelijk merkbaar. Maar goed, we komen er. We rijden aan de buitenkant van Potsdam langs het park Sanssouci, laten Berlijn rechts liggen en na 80 kilometer komen we aan bij de fraaie camperplaats aan de Schlosshafen in Oranienburg, waar we door de vrolijke havenmeester worden ingecheckt. Het is vandaag 36 graden, dus de rest van de dag doen we helemaal niks.
Na de 36 graden van gisteren is het vandaag weer normaal met een graadje of 24. In de morgen lopen we naar een kapsalon om te kijken of er wat af te spreken is. En ja hoor, vanmiddag om 15.00 uur. Mooi. Dan de lunch, beetje puzzelen en daarna aan de wandel naar de kapper. Slechts 200 meter verder. We worden keurig gewassen en geknipt (de haartjes dan) en met frisse koppen staan we weer buiten. Dan nog even op de fiets naar de super, want ja, met dit dorstige weer vliegt de frisdrank de koelkast uit.
Op vrijdag bezoeken we Schloss Oranienburg. Een mooi wit en groot gebouw. In de linkervleugel is een te bezoeken museum en in de rechtervleugel zit de burgemeester van de stad en wat ambtenaren. Er is bij onze binnenkomst net een bruispaar dat uit de trouwzaal komt. Maar goed, wij naar de kassa voor het museum. Na 10 minuten komt een vriendelijk ratelende dame om een rondleiding te geven. Met 5 personen volgen we haar door de verschillende kamers en gangen van de linkervleugel. We horen veel historie over de adellijke personen die hier hebben gewoond. Veel schilderijen van deze figuren (tjonge wat waren die dol op poseren?). a een bezoek aan de porselein kamer en de kelder met kostbaarheden, verlieten we na 1 uur dit museum. Hierna volgde een bezoek aan de slottuin. Een fraai groot park met Orangerie, diverse ingerichte thema tuinen en vooral een grote speelplaats voor de kinderen. We dronken wat en hadden het wel weer gezien voor vandaag.
Na de hitte, de kapper en het Schloss werd het tijd voor een fietstocht. Via de plattegrond van de stad hadden we gezien dat iets ten noorden van Oranienburg een gedenkmonument was. Hier was het voormalige KZ lager Sachsenhausen. We hebben wat foto’s van de diverse gebouwen gemaakt en zijn toen met een grote boog om dit gebied heen gereden tot we uit kwamen bij het sluizencomplex aan het begin van het Oder-Havel kanaal. Hier liep een mooie fietsroute langs het water en door de bossen ten noorden van Oranienburg. Uiteindelijk kwamen we weer bij de brug over dit kanaal terecht en reden daarna langs de Lehnitzsee naar de stad.
’s Avonds nog een kleine wandeling gemaakt naar het kasteel. Na de herrie van de Metalband op de vrijdagavond, was er deze avond live muziek van een andere band. Het was druk, maar geheel afgeschermd. We hoorden veel muziek, maar hadden geen zicht op het podium. Deze was namelijk op de binnenplaats van het Schloss.
Vandaag de laatste dag van juni. Nou en wat voor een dag. Maar liefst 36 graden. Nou we doen helemaal niks vandaag.
En op de 1e dag van juli verlaten we Oranienburg en rijden een ritje van bijna 150 kilometer, wat uiteindelijk bijna 190 kilometer wordt. Oorzaak; 2 Umleitungen en bezoek aan een grote super. Iets na half drie belanden we op ruime Stellplatz bij de Stadthafen in Grabow. Na de lunch wandelen we door dit kleine stadje met 680 inwoners. Een vriendelijke oude dame, die duidelijk om een praatje verlegen zat, sprak Gerda aan, vroeg of zij Engels was. We hebben daar een leuk gesprek gehad. Dat zijn ook van die leuke toevallige ontmoetingen die je kunt hebben tijdens je trips.
Een van de langste etappes vandaag. Wel liefst 9 kilometer. We rijden naar Ludwigslust waar in het Schlosspark een fraaie camperplaats is. We bezoeken het kasteel, kopen 2 seniorenkaartjes ( 9 euro totaal) en willen met onze bankkaart betalen. Dat kan niet. Nou ja, we maken vaker mee hier in Duitsland dat ze nog veel contant doen. Maar zei de dame bij de incheckbalie, dat kan vanaf 10 euro. Nou dan betalen we toch 10 euro. Helaas ook dat ging niet. Ik kan het dan niet nalaten om mijn ongenoegen daarover kenbaar te maken. Uiteindelijk kon het wel?? Maar goed, na deze aankoop lopen we door wat kamers verdeeld over 3 verdiepingen. Alleen het westelijke deel van het Schloss is te bezoeken. Dit deel is gerenoveerd en de rest moet nog gebeuren. Daarna wandelen we door de Schlossstrasse het stadje in, waarna we het Schlosspark bezoeken. Dat was weer veel gewandel dus.
En ja hoor, weer een umleitung. Volgens de navigatie is de volgende stop 51 kilometer verder, maar uiteindelijk rijden we 67 kilometer. Nou ja, we zitten droog. Genieten onderweg van het bos en de landerijen en komen na het oversteken van de Elbe in het plaatsje Hitzacker. De Elbe was voorheen de grensrivier tussen de DDR en de BRD. Overal in Duitsland staan op dit soort plekken borden waar ooit de grens was.
In Hitzacker is een (gratis) Wohnmobil Parkplatz. Eerst even de nodige service activiteiten zoals toilet, grijs water en schoon water, en daarna een plekje zoeken. ’s Middags fietsen we het plaatsje in, rijden over de Prins Claus boulevard en kijken bij een herinneringspaal waarop de waterhoogte van de Elbe staat. Dit zijn extremen in een bepaald jaar geweest. Nou dit plaatsje heeft echt in het water gestaan.
Bij terugkomst kletsen we gezellig met de Nederlandse buren.
Donderdag de 4e rijden we een stuk van de Elberadweg. We gaan richting Dömitz. Niet overal uitzicht op de rivier, maar wel mooie landschappen onderweg. We komen uit bij een brug over de Elbe om naar Dömitz te gaan. We steken hier de Elbe over en komen daardoor in het voormalige DDR gebied. In dit plaatsje lunchen we in een biergarten, en bij teruggaan staan we nog even stil bij een “monument” ter herinnering aan de grens tussen DDR en BRD. Er staat daar, bij een van de uitgangen van het dorp, nog een restant van het hek wat destijds de grensscheiding was. Bizar om te lezen allemaal. Op de terugweg genieten we bij een land vol koren van het schouwspel van de ooievaars die achter de maaimachine aanhuppelen om de nodige muisjes o.i.d. te kunnen vangen. Ook cirkelen er 3 roofvogels boven dit veld. Kortom een fraai schouwspel. Dan terug naar Hitzacker waar we op zoek gaan naar een beeldje van Prins Claus dat hier moet staan. Nou, wat denk je? Gevonden dus.
Weer eens een verplaatsing. We rijden in zuid westelijk richting langs Uelzen en Celle, blijven ten noorden van Hanover en gaan naar Steinhude. Een klein dorpje aan het Steinhude Meer (geen See?) en kiezen voor de bijna overvolle Womo stellplatz Steinhude. Hier kunnen 164 camper staan en nou die staan er ook. Gelukkig vinden we wel een plekje. In de middag fietsen we even naar de Lidl en daarna alvast een klein tochtje naar het meer.
Zaterdag de 6e fietsen we rond het Steinhuder meer. Op de camperplaats in Steinhude zitten we ten zuiden van dit meer. We besluiten “met-de-klok-mee” rondom het meer te fietsen. Vanaf Steinhude gaat deze bewegwijzerde fietsroute en stuk langs het water, om daarna van het meer af te wijken. We rijden dan door een landschap met veel korenvelden en komen ten westen van het meer in een soort veengebied. Veel water en veel vogels en daarbij ook uitkijktorens en vogelkijkhutten. Dan rijden we richting Mardorf en komen weer bij het water. We zien een grote jachthaven met zeilbootjes, diverse terrasjes en een groot surfstrand. Nadat we hier geluncht hebben gaan we verder en fietsen over een grindpad naar de oostkant van her meer om tenslotte weer in Steinhude aan te komen. Ook hier is het nu behoorlijk druk. Veel toeristen en gezinnen met kinderen. We genieten nog van een heerlijk Italiaans ijsje en keren weer terug naar de camper. Dan valt sinds dagen weer enige regen van betekenis.
Zondag een drukte van belang hier aan het meer. Het blijkt dat veel mensen uit Hanover hier een dagje komen doorbrengen. Vandaag is er een kleine markt. Wij doen niet veel, fietsen een klein stukje van de Kroon route en lunchen in de loop van de middag bij het meer. Daarna kijken we naar de laatste wedstrijd van het WK. Zo dat hebben we ook weer gehad. Nu op naar de Tour de France.
En de maandag een dag om was klusjes te doen. Zoals de was bv.
Op dinsdag de 9e verkassen we een kleine 150 kilometer naar het westen en komen dan bij de Thülsfelder Tallsperre. Op Parkplatz Nord zijn een aantal plaatsen speciaal voor campers. Het is daar erg rustig. Slechts 2 campers. In de middag lopen we naar de Tallsperre (Stausee of stuwmeer) en konstateren dat we hier in het verleden al eens zijn geweest, Nou dat wordt opzoeken wanneer.
En woensdag weer een kleine verplaatsing van 92 kilometer. We rijden nu het Emsland in en rijden naar een klein plaatsje onder Lingen. Voor de camping zijn 12 camperplaatsen ingericht. En dat per plaats met schoonwater en elektriciteit. Ziet er keurig uit.
We worden wakker door de regendruppels op de camper. Het wee is flink omgeslagen. Veel bewolking en regen. De ochtend gebruiken we om de website bij te werken, en in de middag wordt het droog en kunnen we een stukje gaan fietsen.
Waar wij zitten is een landpunt dat omsloten is door de rivier de Eems en het Dortmund-Eems kanaal. We gaan fietsen langs dit kanaal naar de stad Lingen. Aan het begin van het fietspad hangt een waarschuwingsbord met een mededeling over de processierups. En inderdaad veel eiken langs het pad maar geen rups gezien.
Na 7 kilometer komen we in Lingen en rijden naar het centrum. Via een aantal winkelstraten komen we op het markplein. Ruim opgezet met als “blikvanger” het oude Rathaus en een aantal vakwerkhuizen. Deze stad stelt niet veel voor. We keren terug, kunnen nog even buiten zitten voordat er weer een regenbui met onweer overkomt.
Na 37 overnachtingen verlaten we Duitsland en rijden via Nordhorn naar de grens. We hobbelen Nederland weer binnen en rijden naar Camperpark Diepenheim. Plaats genoeg op dit mooie camperpark. We zitten heerlijk buiten, genieten van de roodborstjes en andere vogels en gaan in de loop van de middag naar binnen want het al aangekondigde slechte weer begint. Nou ja, donderbuien? Het valt wel mee, regen en onweer oké, maar geen donderbuien. Re rest van de middag blijft het wel spetteren tussen de droge periodes door.
Diepenheim is ook een onderdeel van de Oranje (fiets) route. Er staan hier een aantal kastelen waar ook een historische band mee is geweest. Vanmiddag, zaterdag de 13e, na de regen besluiten we de6 kastelenroute te gaan fietsen. Beetje jammer, dat op weg naar het 1e knooppunt een hek de doorgang verspert. Nou dan maar de andere kant op. Uiteindelijk hebben we 2 van de 6 kastelen gezien en gefotografeerd en ook kwamen we ook nog door een historisch middeleeuwse nederzetting. Hier staat onder meer een korenmolen. Deze watermolen ligt aan de Diepenheimse Molenbeek. Na een verfrissing op een terras middenin Diepenheim reden we terug naar de camper. O ja, eerst vanmorgen nog een lekke band. Gelukkig een voorband want het plakken was een drama, dus dan maar een nieuwe binnenband omgelegd.
Op zondag weer een fietstocht rondom Diepenheim. We bellen met country vrienden in Neede en gaan in de loop van de middag na de fietstocht op de koffie. De taart was lekker. Altijd leuk om elkaar te ontmoeten. Na het eten reden we in de avond weer terug naar de camper.
Maandag de 15e rijden we naar Winterswijk. Omdat een van de stoelen kapot is gaan we naar Obelink. Een grote, zeg maar heel grote, vrijetijdswinkel. We schaffen nieuwe stoelen aan, maken een praatje met een stel dat we kennen van C&W festivals en lunchen daar.
Dan kijken we op de camperplaats in Winterswijk (vonden we niks) en rijden na overleg door naar de Camperlokatie Landlust in Steenderen. Daar worden we vriendelijk ontvangen en krijgen uitleg en een kaart van de omgeving. Bij de plaatselijke Coöp halen we wat voor het avondeten.
De laatste dag van onze trip en de 1e dag van de Nijmeegse 4 daagse. Eerst diesel in de camper en daarna de snelste weg naar onze thuishaven. Over de snelweg dus. Na een koffiepauze rijden we rond een uur of 1 weer de camping in Hellevoetsluis op.
We hebben een leuke trip gehad. Slechts 2.242 kilometer in 44 dagen. Veel gezien, veel door steden gesloft en ook nog wat fietskilometers achter de rug.
