Camperco
2022 Ovewrinteren februari
Fotoalbum 2021-2022
Overwinteren Spanje en Portugal
Het weer is vanaf begin februari lekker zonnig. We genieten volop en gaan dinsdag de 2e op de fiets door Santiago de la Ribera en Lo Pagan langs het Mar Menor naar Torre de la Horradada. Ook nu weer over het mooie fietspad (nou ja niet overal hoor) en deels over de wandelboulevardwaar we een fraai uitzicht hebben op het grote meer. Bij de Torre, een oude wacht toren.
Deze toch wel wat vervallen toren is niet te bezichtigen. Hier keren we om en gaan lunchen in restaurant Vista Mar. Langs het fietspad is een restaurant, maar er is ook een deel op het strand.
We nemen daar Menu del Dia. Voor Spaanse begrippen zijn we wat vroeg (half twee), er is nog plaats genoeg, maar al snel loopt het helemaal vol. Ook nu genieten we van de gerechten. Het duurt allemaal wat langer dan gedacht, maar we hebben geen haast, dus terugfietsen naar de Salinas ging niet meer lukken. Nou ja, volgende keer dan maar.
En de volgende keer is op de donderdag. Ook nu nemen we de heenweg zoals beschreven, maar bij een rotonde gaan we rechtsaf naar de Salinas de San Pedro. Dit is een natuurpark tussen het Mar Menor en de Middellandse Zee. We rijden dwars tussen de grote waterbekkens in waar zout wordt gewonnen. Opvallend is de roze kleur van het water.
Aan het eind van de weg is nog een jachthaven direct gelegen aan de Middellandse Zee. Ook is er nog een aparte weg naar de zoutopslag. Grote vrachtwagen maken hier gebruik van om hier het zout op te laden.
Het hele gebied is een groot natuurpark met veel flamingo’s, steltkluten en andere vogels. Bij neen grote parkeerplaats met picknick banken lunchen wij. Hiervandaan is ook een wandelmogelijkheid naar een van de vele vogelkijkhutten.
Het weekend (wat is dat ook alweer want voor de pensionada’s is het elke dag weekend) wordt kouder weer verwacht en dat klopt. Zowel de zaterdag als de zondag zijn grijze bewolkte dagen. Maar op zondag gaan we toch fietsen. We reden met een grote boog om Los Alcázares en komen uiteindelijk via allerlei buitenwijken toch weer bij het Mar Menor. Daarna gaan we via route 8 zuidelijk richting Punta Brava waar we na 15 kilometer besluiten terug te gaan. De terugrit gaat bijna geheel langs het Mar Menor. Onderweg nog wat flamingo’s en veel wandelaars.
Na 12 dagen Los Alcázares gaan we weer op pad. We besluiten naar Totana te rijden, maar eerst gaan we LPG tanken in San Javier. Via de RM19 en de MU 31 gaan we richting Murcia. Dan sluiten we aan op de Autovia de Mediterraneo (A7). We slaan af naar Totona. Daarna langs Totana via de RM502, langzaam klimmend de berg op naar de parking bij het Santuario La Santa Eulalia.
We zijn hier in het gebied van de Sierra Espuña.
Na de lunch gaan we wandelen naar het grote Christusbeeld dat hier op een heuvel staat. Een flinke klim waarin we een hoogte van 120 meter moeten overbruggen. Rustig aan op deze wandeling met een brandend zonnetje boven ons. Onderweg hebben we een mooi zicht op het klooster en de parkeerplaats en eenmaal boven is er een prachtig panorama op het dal met daarin o.a. de plaats Totana. Het was de moeite waard deze wandeling.
Eenmaal terug bij de camper hebben we nog gezellig zitten kletsen met een stel Nederlandse camperaars. In de loop van de avond kwamen er nog een tweetal campers bij op deze gratis parking.
En weer iets verder naar het Zuiden. Eerst kwamen de Nederlandse “buren” nog even langs. Ik had hem verteld over de cp’s bij het vliegveld. Nou dat leek hem wel wat. Dus goeie reis. Vanaf het klooster, wat bijna het hoogste punt was van de weh, reden we bergafwaarts met leuke haarspelbochten en een mooi uitzicht naar Albedo. Daarna door langs Lorca en een ruiger gebied naar Huércal-Overa. OP een groot parkeerterrein is een apart deel voor de campers.
Dit parkeerterrein staat bij een aantal grote scholen en wordt ook gebruikt voor de markt en kermissen. We gaan eerst boodschappen doen voor de lunch en in de middag wandelen we door het Parque Municipal Adolfo Suarez. Zoals bijna overal in Spanje zijn er ook in dit park fitness toestellen en grote picknickplekken. Verder in dit park een beetje kinderboerderij achtige omgeving. Paardjes, geitjes, kippen en vooral heel veel hanen en een eenzame pauw. Op een deel van het parkeerterrein is een GGD tent. Auto’s rijden door de tent en de klant wordt daar geholpen. (Hoppa de boosterprik erin).
Een dag later slenteren we door het stadje. Niet veel bijzonders hier. Een Ayuntamiento, een vervallen arena en de Plaza Mayor.
Na het legen van de toiletcassette, vuil water tank en het innemen van schoon water gaan we weer verder naar het zuiden. We komen al snel weer op de A7 en rijden onder een stralende zon een bergachtig gebied in. Dan de afrit naar Tabernas over de N 340. We rijden hier het “woestijngebied” in. Ook hier nog flink stijgen en dalen om tenslotte te eindigen bij Restaurant Route 66 ongeveer 5 kilometer voor Tabernas. Op de grote parking bij het restaurant is ruimte voor campers.
Men is bezig om een grote camperplaats aan te leggen inclusief elektra. Dat zier er veelbelovend uit, maar is nog niet klaar. In de loop van de dag komen er nog wat campers bij. Om half zeven gaan we naar het restaurant. Een Amerikaans restaurant waar we heerlijk hebben gegeten. Gerda een spies van varkenshaas en Frans een spies met kip. Daar bij frietjes en nog wat lekker toe. Het smaakte prima.
Een dag luieren volgde. We maakte kennis met 2 Nederlandse echtparen, waarvan we 1 stel al eerder hadden ontmoet in 2018. We volgen elkaar sinds die tijd op polarsteps. De uitnodiging voor een borreltje volgde en in de namiddag hebben we gezellig gekletst.
Zaterdag de 12e alweer. De “buren” kwamen afscheid nemen. Onze fietsplannen om naar Tabernas te fietsen lieten we voor wat het was en we vertrokken naar Fort Bravo. Slechts een rit van 8 kilometer langs Tabernas en we waren er.
Dit is een lokatie waar in het verleden diverse beroemde Western film zijn opgenomen. De oude Western stad staat er nog en is te bezichtigen. Ook is er entertainment. Shows met Can Can danseressen in de Saloon en een bankoverval in de Main Street. Ja ja, de cowboys knallen er flink op los. Goed dat de sheriff er was om de boel op te lossen. Was wel leuk en zeker met het mooie weer vandaag. Bij Fort Bravo is ook een kleine camping, dus daar gaan we overnachten.
Geheel tegen onze gewoonte in, gaan we op zondag verplaatsen. Eigenlijk valt het best mee. Het is niet al te druk. We tijden eerst een stukje snelweg ten noorden van Almeria, verlaten de A7 en gaan verder via de AL 3115 en rijden naar CP Gabo de Gata. Een nieuw camperpark met alle faciliteiten. In de middag fietsen we een kleine tocht naar het dorpje.
Een rustige dag volgt. We gaan naar de lokale Spar supermarkt en Gerda maakt alvast gebruik van de wasmachine hier op het park. In de loop van de namiddag hebben we contact met vrienden die voor de eerste keer in Spanje aan het zwerven zijn. Na wat heen en weer gepraat en whatsapp contact met een camping spreken we af om elkaar a.s. donderdag te ontmoeten. We zien elkaar op een camping in Motril.
Vandaag, de 16e, maken we een fietstocht naar het zuidelijkste puntje van dit gebied rondom Cabo de Gata. Eerst langs de Spar voor vers brood en frisdrank, en dan over de AL 3115 langs het dorpje Cabo de Gata richting de vuurtoren. We fietsen langs de Salinas, want ja ook hier hebben ze een aantal zoutpannen, en gaan voor de laatste bebouwing bergop. Dit doen we een behoorlijk deel, maar ach, het wordt ons toch iets te steil. We genieten van het uitzicht bij het bereikte punt, en dalen dan weer af naar het laatste restaurant in de bebouwing. Daar genieten we op het strand van het verse stokbrood met beleg. We hangen een uurtje op het strand en gaan terug.
Bij de Iglesia de La Almadraba de Monteleva, ofwel de Iglesia de Las Salinas maken we nog een paar foto’s. De terugweg naar de camperplek is dezelfde als de heenweg, maar goed, we maken in ieder geval weer wat fietskilometers.
We gaan 150 kilometer naar het westen. Na betalen bij de receptie, en de gebruikelijke service acties zoals het lozen van zgn. zwart- en grijswater, ofwel het toilet en het afvalwater en het tappen van vers water, kunnen we gaan.
Vanaf Cabo de Gate zijn we al snel op de A7 snelweg. Een fraaie heuvelachtige route, met mooie panorama’s op de Middellandse Zee en de bergen rechts van ons, en rijden we na een tussenstop in El Ejido voor het aanvullen van proviand, naar Motril. Daar hebben we afgesproken met vrienden die met hun caravan voor het eerst aan het rondtoeren zijn in Spanje.
Even wat over de boodschappen. We vullen onze proviand aan het kan, en dat is vaak als we onderweg zijn met de camper. Via Google Maps bekijk ik dan waar de grote supermarkt is (Mercadona of de Lidl) en of er een goede parkeerplek is voor de camper. Sommige Parkings hebben een hoogtebeperking. En wat we ook belangrijk vinden is dat de gekozen lokatie niet al te ver van de geplande route afligt. Tussendoor, als we wat langer op een plek staan, kunnen we ook prima wat spulletjes kopen op de fiets.
We rijden de camping op, stoppen b ij de receptie, en even later komen ook onze vrienden. Die stonden iets verderop te wachten. We checken in, laten onze digitale ACSI kaart zien. Ja digitaal, want de nieuwe kaart komt pas in december 2021 als we al in Spanje zitten. Nou laten we daar een foto van maken en presenteren deze als de ACSI kaart. De receptionist deed daar niet moeilijk over,
Op de vrijdag drinken we gezamenlijk koffie, blijven kletsen, en na de lunch maken we een autoritje de bergen in. We gaan naar het kleine bergdorpje Lentegí. Vanaf de camping rijden we door de buitenwijk van Motril richting Lobres, waarna we onder de A7 door onze weg vervolgen over de GR 5300. Een witte weg met flinke stijging en haarspeldbochten. Langs Itrabo en Otivar komen we in Lentegi. Hier stoppen we voor een koele drank. We krijgen nog een bord vol chips en ansjovisjes. Kijk, dat is nog eens klantenbinding en service. Daarna wandelen we nog naar een hogerop gelegen uitzicht punt waar we een mooi overzicht hebben op de bergen rondom. We zitten hier op 650 meter. Na terugkeer op de camping drinken we nog wat.
We bezoeken Motril. We vinden een kleine parkeergarage en lopen wat rond. Eerst de heuvel op naar de Santuaria Nuestra Señora de la Cabeza. Deze kerk was dicht, dus geen bezoek. Hiervandaan hebben we een mooi zicht op het naastgelegen Parque de los Pueblos de América. Verder vinden we eigenlijk geen interessante gebouwen, dus dan op zoek naar een eetgelegenheid. De eigenaar van een farmacia geeft ons een naam en adres van een goed restaurant op een 400 meter lopen. Nou dat hebben we gevonden. We hebben daar heerlijk gegeten in Restaurant Los Faroles. We waren de enige toeristen tussen de Spaanse mensen.
Nadat we op zondag nog een flinke wandeling hadden gemaakt langs de “boulevard” richting de haven, met een tussenstop op een restaurant terras voor een koele verfrissing, namen we op maandag de 21e afscheid van elkaar. Het was gezellig de afgelopen dagen, maar nu gaan we weer ieder onze eigen weg. Onze vrienden Oostwaarts en wij noordwaarts.
Vanaf de camping reden we richting de A7, een klein stukje A7, en daarna de A44 richting Granada.
Eindelijk na zoveel jaren Spanje gaan we naar Granada. Waarom niet eerder? Nou simpel omdat het in het verleden te koud was en soms ook nog eens sneeuw daar in de bergen.
Maar goed, we rijden niet rechtstreeks, maar slaan na 33 kilometer de snelweg af en rijden naar een parkeerplaats bij het stuwmeer van Bréznar. Een officiële gratis camperplaats zonder voorzieningen maar met een geweldig uitzicht. We luieren in het zonnetje, maken een praatje met de Nederlandse buurvrouw en wandelen ’s middags de stuwdam over. Heerlijk zo’n dagje niks doen.
En weer een verplaatsing van maar liefst 44 kilometer. Vanaf het stuwmeer rijden we naar de A44 en vervolgen onze route richting Granada. Aan onze rechterkant zien we al de besneeuwd bergtoppen van de Sierra Nevada.
We nemen de afrit La Zubia waar we eerst bij een grote Mercadona de boodschappen doen. Daarna rijden we door naar Camperpark Area Granada. Beetje binnendoor en sluipdoor via smalle straatjes komen we aan. We treffen het weer. Nog 3 plaatsen vrij, dus we kunnen het park op. We stallen de camper en gaan inchecken bij de receptie waar we in het Engels te woord worden gestaan door een Spaanse jongeman. Helaas heeft hij geen plattegrond meer van Granada, maar ik maak van zijn laatste exemplaar een foto.
Na de lunch wandelen we naar de via Google Maps gevonden geldautomaat en door smalle straatjes weer terug naar de camperplaats. Daar hebben nog een aangenaam gesprek in het Engels met de Sloveense buren. Zij kwamen net terug van hun bezoek aan Granada. Omdat zij morgen vertrekken, gaven ze ons hun plattegrond van de stad. Nou die hebben we alvast binnen.
Een korte wandeling van 700 meter vanaf de camperplaats en we zijn bij de bushalte. We hoefden niet zo lang te wachten en voor 3.10 euro zijn we samen in Granada. We wandelen over een droge rivierbedding en een brede rambla naar het centrum. Het is best druk in de stad. Vlak bij de imposante kathedraal drinken we eerst wat op een gezellig plein. Blijkbaar zijn er wat schoolreisjes aan de gang, want het krioelde hier van de schooljeugd. Ze hadden allemaal een papier bij zich, dus blijkbaar moesten er opdrachten worden uitgevoerd.
Voor 5 euro per persoon (geen pensionado korting) bezochten we de kathedraal van Granada. Groot en fraai uitgevoerd.
Na nog wat dwalen door smalle straatjes was het de hoogste tijd voor een lunch. Nou ja lunch, het Menu del Dia smaakte weer prima. En dat op een gezellig plein vol terrasjes en in de zon. Want het moet gezegd, het was weer een prima zonnige dag.
Hierna zochten we nog wat markante gebouwen, liepen door een smal straatje met allemaal kasba achtige winkeltjes met veel oosterse artikelen. Na het nuttigen van een ijsje gingen we weer terug naar de bushalte. Bus 180 bracht ons snel terug naar Cájar, het kleine plaatsje waar de camper staat.
Teruglopend vanaf de bushalte werden we aangesproken door 2 Spaanse heren (op leeftijd?) die in perfect Engels vroegen of wij hier op vakantie waren. Een leuk gesprek volgde waarbij een van de heren vroeg waar wij vandaan kwamen. Nederland, nou daar was hij ook al eens geweest. Maar hij vond het leuk dat wij Spanje bezochten. Bij terugkomst hebben we nog even buiten gezeten.
Donderdag een dagje niks en morgen naar het Alhambra. Nou niet dus. Toch maar geprobeerd te reserveren, maar voor het komend weekend waren de tickets al uitverkocht. En voor de vrijdag, nog slechts kaarten om 09.00 uur en om 17.00 uur. Nou dat gaat het niet worden. Maar wel kaarten besteld voor a.s. dinsdag, dus we blijven hier nog even. Vrijdag bij de receptie vermeld dat we nog 1 dag langer blijven.
Zaterdag de 26e feliciteren we eerst de broer van Frans met zijn verjaardag. Het was precies 2 jaar geleden dat hij voor het laatst zijn verjaardag vierde net voor de Covid pandemie. Om 11.00 uur liepen we naar de bushalte voor ons 2e bezoek aan Granada. Dit keer stond het Albaysin op ons programma. Dit is de oude Arabische wijk van Granada aan de voet van de heuvel van het Alhambra. Een wijk met een doolhof aan smalle straatjes en kleine pleintjes. Heel veel kleine winkeltjes met Oosterse artikelen.
Als we deze winkeltjes hebben bekeken, gaan we verder, klimmen de heuvel op naar het Mirador St. Niclas, een plein met een prachtig uitzicht op het kasteel en de omgeving. Het is druk op het plein, veel verkopers met allerlei spulletjes. Hier scoren we wat leuke dingetjes (denken we) voor onze kleinkinderen. We dalen weer af en genieten van een heerlijke maaltijd op een van de vele pleinen.
In tegenstelling tot afgelopen woensdag is het nu veel drukker en is het een bruisende stad. Veel muziek op de verschillende pleinen en ook de flamenco dansers ontbreken niet. Een vijftal Spaanse mannen zingen rondom de vele terrassen.
Aan het eind van de middag nemen we de bus terug.
