Camperco
2023 Overwinteren februari
Fotoalbum
Overwinteren jan-feb-mrt
Op 1 februari is het goed fietsweer. Vanaf de camperplaats rijden we over de AL-3115 door het kleine plaatsje Pujaire. Hier is een geldautomaat, een paar kleine restaurants en een Spar supermarkt. We vervolgen deze weg en al vrij snel slaan we af richting Cabo de Gata. Langs een gratis camperplaats met alleen een waterkraan en afvalbak. Het valt wel mee met de drukte hier.
Dan rijden we langs de zee en een kerkje. Achter de kerk staat een camper die vastgereden is en met de vooras helemaal in het zand zit. Langs de weg staan nog waarschuwingsborden maar ja, als je graag vrij wilt staan, lekker off-grid, dan krijg je dit.
We fietsen door naar Almadraba de Monteleva en voordat de weg bergop gaat, zoeken we een picknick plek om met uitzicht op zee onze lunch te verorberen.
We rijden dezelfde weg terug, zien dat de Franse camperaar nog steeds vaststaat, en genieten naast de Torreón de San Miguel in een kleine strandbar van een verfrissing.
Na 20 kilometer zijn we weer terug op de camperplaats.
Het is alweer vrijdag de 3e, waar blijven die dagen toch? We gaan na de camperplaats meteen rechtsaf de campo in. Tussen de grote plastic kassen met tomaten rijden we richting Camping Cabo de Gata. Dan is het eind asfaltweg. We gaan over op een zanderige, hobbelige weg richting de kust.
Voor het dorp wordt het weer een asfaltweg. Op de fiets langs de kleine boulevard richting de oude toren. Hier is een klein strand-vis-restaurant waar we genieten van de gegrilde tonijn met frites, een heerlijke tomaten salade en een fles rosé. Het was niet goedkoop, maar van een uitstekende kwaliteit en een behoorlijke moot tonijn. En zo "fietst" er weer een dag voorbij.
Na een dag luieren bij de camper, waarop we nog wel even naar de Spar winkel gaan om vers brood te kopen, fietsen we zondag de 5e nog eenmaal dezelfde route als afgelopen vrijdag. Het is nu gezellig druk op de kleine boulevard in Cabo de Gata. Veel families met kleine kinderen. Een enkele enthousiasteling waagt zich in het water. Met 13 graden is dat best nog koud.
Na het servicen van de camper (schoon water erin, vuil water eruit en het legen van de toiletcassette), verlaten we de kuststreek. Nadat we eerst bij de Mercadona onze voorraad hadden aangevuld, rijden we via San Isidro naar de A7 richting Almería en dan naar het noorden over de A97. Dan de N340 richting Tabernas.
Hier waren we in februari 2022 ook al eens. We stonden toen op de Parking bij het restaurant. Men was toen bezig met plannen om een camperplaats achter het restaurant te maken. Inmiddels is men al aardig gevorderd en we staan nu op de camperplaats. Er moet nog wel het e.e.a. gebeuren. Maar goed het begin is er.
Nou hadden we het plan om hier twee dagen te blijven, want we hadden best wel trek in de overheerlijke spareribs voor Frans en een lekkere steak voor Gerda in het restaurant. Omdat we hier op ruim 400 meter hoog zitten is het nogal fris. Dus we besluiten na 1 nacht verder te rijden.
Over de 340 richting Sorbas. Onderweg zien we heel veel vrachtauto’s van en naar een grindgroeve rijden. Na de N weg vervolgen we de route over de A7 richting Vera. We slaan af en gaan naar CP Carpe Diem. Helaas, completo. Maar goed, verder over de N340 naar Aguilas. We rijden langs CP Hanibal, waar we in 2017 al eens geweest zijn, maar die staat zo te zien ook helemaal vol. We proberen niet eens om daar te vragen of er plek is en gaan door naar het vrije nieuwe camperpark Dümo. Dit is een voormalige camping, waar we volgens mij de laatste plek hebben. Hier blijven we voorlopig wel even.
Na het douchen in de camper gaan we een dag later aan de was. We zoeken een Lavanderia in Aguilas en zien op Google Maps dat we daarvoor naar een straat moeten richting de boulevard. We dalen vanaf de camperplaats naar de autoweg en gaan dan over een fraai fietspad naar de stad. Was toch nog even zoeken. Er was nog een machine vrij. De twee tassen met was konden erin, en dan na 30 minuten de droger in. Dat was 40 minuten, dus toen zijn we naar een Pastelaria gelopen voor koffie met wat lekkers.
Oh ja, altijd als we ergens onze fietsen stallen, maak ik een foto. Op deze foto staan de fietsen voor de Lavanderia. Ze staan wel op slot, met een extra kabelslot, maar als ze toch gestolen worden heb je in ieder geval een bewijs dat jouw fietsen er stonden. Toen wij hier op de camperplaats kwamen, bleken er zelfs vanaf de camperplaats fietsen gestolen te zijn. Dus fietsen aan de camper vast en ook een foto ervan.
Zaterdag de 11e worden we wakker van de regen. Ja, ook hier regent het weleens. Maar goed, na de koffie was het weer droog en besloten we naar de stad te fietsen. Ook nu weer richting de boulevard waar we bij de haven onze fietsen aan een hek hebben vastgezet en natuurlijk een foto van deze plek. Want ja, fietsenstalling??? Weten ze in Spanje wel wat dat is??
Maar goed, we wandelen naar het Plaza de España waar we de grote bomen bewonderen die hier op ieder hoek van het plein staan. Op een van de terrasjes bestellen we koffie met wat lekkers.
Daarna wandelen we door het centrum en gaan naar een Chinese bazaar waar we wat kleine spulletjes kopen. Door naar de haven, waar we op een havenmuur genieten van de grote golven die hier tegen de kust aan rollen.
Na een glaasje fris met wat lekkere tapas fietsen we tegen de wind in terug naar de camperplaats.
In de middag drinken we nog gezellig een glaasje bij campervrienden. Leuk om elkaar weer eens tegen te komen.
Ook op zondag de 12e blijft het waaien. Op de camperplaats merken we er niet zoveel van, maar als je eenmaal “beneden” op “zeeniveau” bent, voel je de harde Noordoosten wind.
We gaan vandaag niet naar het zuiden richting Aguilas, maar de andere kant op. Eerst tegen wind en terug voor de wind. Over het fraaie fietspad richting Calabardina. Vlak voor dit plaatsje is het einde fietspad. Dus verder langs de RM-D15. Dit is best een drukke kustweg, maar zoals al eens eerder opgemerkt, de automobilisten houden hier keurig rekening met de afstand van de fietsers. Wel hebben we altijd onze veiligheidshesjes aan als we langs een weg fietsen.
We rijden een stukje langs de boulevard van dit kleine plaatsje en gaan door naar de Torre de Cope del Santo Cristo. Een van de vele torens langs de kust die hier waren gebouwd ter verdediging van de kust. Deze toren is hier behoorlijk vervallen en niet te bezoeken.
We genieten van de hoge golven die hier tegen de rotskust aan beuken.
Op de terugweg stoppen we nog even bij een kleine strandtent in het dorpje voor een verfrissing.
Daar hebben we nog een gesprekje met een Nederlandse fietsster. Haar man was al richting het restaurant gelopen. Later zag ik dat we elkaar volgen op Polarsteps. De wereld is klein.
Valentijnsdag?? Huh wat moet je ermee?? Nou voor ons geen commercieel gedoe, doe maar gewoon.
We wandelen vandaag een stukje achter en rondom de camperplaats. Een heuvelachtig en ruig terrein met een mooi zicht op Águilas en de zee. Hier en daar wat camperaars die hun hond uitlaten. Zo kwamen we in gesprek met een Zweedse, een stel uit Finland en een meneer uit Duitsland.
Ook vandaag de 15e spreken we met een stel medecamperaars/polarsteppers. Zij vervolgen hun weg en wij gaan vandaag op de fiets naar de kust. Ondanks het bewolkte weer, stappen we op onze stalen ros en rijden langs het Auditorio Palacio de Congresos naar de punt bij Hornillo. Eerst genieten we op een rotspunt van het uitzicht op de baai en op de stad. Dan gaan we door naar de Playa de Hornillo. Hier is een fraaie trap met mozaïek. Hier schieten we een paar foto’s. Op de terugweg halen we weer wat boodschappen.
Vandaag, donderdag de 16e gaan we naar het stadje voor een bezoek aan het Castillo de San Juan de las Águilas. Uiteraard weer even zoeken waar we de fietsen kunnen stallen, tegen een hek aan en met de kabelsloten eromheen, maar ook dat is gelukt.
Dan begint de beklimming. Eerst een lange trap en daarna een hier en daar zeer steile weg richting het restaurant onder het kasteel. Daar is een lift om het laatste stuk te overbruggen.
Het kasteel stel niet zoveel voor. Een aantal genummerde ruimtes met wat historie en informatie over het gebied rondom het kasteel. Het kasteel zelf is een van de verdedigingswerken aan de kust en gebouwd in de achttiende eeuw. Ter verdediging tegen de Barbarijse zeerovers (Berberse Noord Afrikaanse).
Vanaf het kasteel heb je een prachtig zicht op de stad en de baaien aan beide kanten van het kasteel.
Nadat we het kasteel hebben bezichtig drinken we eerst koffie in het restaurant en wandelen we de berg af richting de fietsen.
In het centrum lopen we wat rond en zien de voorbereidingen voor het grootse carnaval dat binnenkort losbarst. Op een van de terrassen op het Plaza de España gebruiken we de lunch voordat we weer terug fietsen naar de camperplaats.
Vanaf de 19e gaat het helemaal los in Águilas. Tot en met half maart zijn er allerlei festiviteiten. Vandaag, zondag, gaan we in de loop van de middag naar het centrum, waar om 18.00 uur de eerste grote carnavalsoptocht zal plaatsvinden.
Als eerste komt er een grote, veel lawaai producerende, en enthousiaste drumband langs, die de stoet opent. Het klinkt oorverdovend zo tussen de hoge appartementen in de straat waar staan. Daarna volgt een bonte stoet aan dansgroepen met hun eigen muziek. Van jong tot oud, iedereen loopt mee in de kleurrijke en bonte stoet.
Ruim vier uur trekt de stoet langs ons, waarna we weer richting het Plaza de España lopen, waarachter in een paar straatjes een kleine kermis is met eettentjes. We verorberen een wraps met een blikje fris en als toetjes nemen in een naastgelegen tent de Churros, de Spaanse lekkernij, met suiker of chocolade.
In het donker fietsen we terug, maar de weg kennen we inmiddels. Moe en voldaan komen we aan bij de camper.
Week 8 alweer van dit jaar en wij gaan weer verkassen. Eerst de proviand aanvullen bij de Mercadona in Águilas, waarna we richting Lorca rijden om daar gas te tanken. Via de A7 gaan we dan richting Murcia en rijden door een afwisselend berglandschap naar een kleine camperplaats in de buurt van Santomera.
Vorige week hadden we al gebeld of er plaats was, want ja, we merken wel dat het druk is hier aan de kust. Nu zitten we in Santomera niet direct aan de kust, maar het kan maar beter geregeld zijn dat er plek is.
Best een spannende rit naar de Area de Autocaravans Granja La Carmela, over een hobbelig en niet al te best pad, maar ach, dit heeft ook zo zijn charme. We staan op een mooie plek tussen de bergen en niet al te hoog (70 meter)
Vanaf afgelopen zondag is het weer hier in Spanje wat het eigenlijk al lang had moeten zijn. Lekker zonnig en temperaturen tegen de 20 graden. Eindelijk kan de korte broek weer aan. We relaxen hier op de camperplaats, lezen en puzzelen wat, werken de website bij en maken een praatje met de medecamperaars.
We pakken de wandel(berg)schoenen, de stokken en de rugzakken voor een wandeling vanaf de camperplaats. Een mooi rondje door het bos en de heuvel op. De camperplaats eigenaar heeft via witte markering aan bomen de looproute aangegeven tot aan een splitsing. Door het bos is het behoorlijk klimmen tot aan deze splitsing. Dan kan je rechtsaf richting een zendmast met mooi uitzicht of linksaf richting het stuwmeer.
Wij gaan rechtsaf richting de stuw en lopen door een oude steengroeve over een grof grindpad. De imposante muren van de (voormalige) steengroeve rijzen hoog op. Hebben ze de stenen gebruikt voor de bouw van de dam? Vanaf grote hoogte hebben we een mooi panorama op het dal waarin de camperplaats ligt, met in de verte de snelweg richting Murcia.
Uiteindelijk bereiken we het stuwmeer (Embalse de Santomera). We lopen de stuw over, maken fraaie foto’s van de omgeving en lunchen op een van de bankjes.
Dan terug over de stuw, en via een geasfalteerde weg naar de onderkant van de stuw.
Langs citroen- en sinaasappelboomgaarden gaan we weer richting de camper.
Na ruim drie uur zijn we terug. Volgens de stappenteller hebben we 7.4 kilometers gelopen.
En vandaag, zaterdag de 25e, gaan we richting de zendmast. Het bos door, weer klimmen, ff zoeken en we hebben het juiste pad gevonden. Ergens onderweg langs het wandelpad, waar we af en toe een mountainbiker tegenkwamen, hebben we geluncht. En daarna was het nog een behoorlijk stuk richting de zendmast. Nou we hebben maar een paar fraaie foto’s gemaakt van deze mast, want de mast zelf hebben we niet bereikt. Toch nog een flink stuk en vooral omhoog. We vonden het wel genoeg.
Totaal iets meer dan 6.000 stappen ofwel 4,7 kilometer.
’s Avonds hebben we een heerlijk 3 gangen diner dat is verzorgd door de eigenaresse van de camperplaats. Samen met een aantal medecamperaars (NL-UK-BE). We genieten van de voor- en hoofdgerechten en het dessert. En dat allemaal met smakelijke rode wijn.
Zondag de 26e tijdens de koffie eerst een telefoontje naar mijn jongste broer. Felicitaties en verder vandaag beetje luieren en zo.
En zo vertrekken we na 1 week op deze camperplaats naar de volgende bestemming. Slechts 51 kilometer naar het noorden. Eerst even binnendoor om op de snelweg te komen en dan verder de A7 tot aan de afslag Crevillent, waar we de proviand weer aanvullen. Vanaf Crevillent de N325 door een fraai heuvelachtig gebied waarna je op een gegeven ogenblik het plaatsje ziet liggen in het dal. Nog een stukje N325 en vlak voor Aspe over de CV 845 richting Hondón de las Nieves.
Dan komen we bij het hek naar CP Het Kartonnen Huis, bekend van het tv programma “Ik Vertrek”.
We worden hartelijk ontvangen door David de eigenaar en krijgen een uitgebreide rondleiding en uitleg over zijn camperplaats. In de loop van de middag ontmoeten we ook de eigenaresse Gine. Wat een enthousiast stel.
De laatste dag van de maand fietsen we naar Aspe. Vanaf de camperplaats fietsen we langs de weg tot aan het begin van het stadje. Eerst gaan we richting een kapsalon. Daar maken we een afspraak Gerda. Dat kan morgen al. Mooi. Daarna richting het centrum van het stadje. Bij het Parque Doctor Calatayud stallen we de fietsen en lopen door het Mercado de Abostos. De centrale markthal hier. We drinken koffie, kopen nog wat spulletjes en gaan weer terug naar de camper.
